بعد از سه سال کار بحیث سخنگوی غیرنظامی ارشد ناتو در افغانستان وقت آن رسیده است تا پُست خود را رها نمایم. من در کابل مدت ۱۱ سال از ماۀ فبروری سال ۲۰۰۲ کار کرده ام و مطمئن هستم که دوباره بر خواهم گشت.

من بار نُخست سه ماه بعد از سقوط طالبان به کابل آمدم. شهر کاملآ متفاوت بود و بسیاری از مناطق ویران شده بودند. امروز من سرک های ترمیم شده ( حتی ما از ترمیم سرک های شکایت می کنیم ) چراغ های آفتابی، مغازه ها ... می بینم و بلی جمیعت به مراتب بزرگتر بمثابه زیر فشار قرار دادن پایتخت تاریخی افغانستان نمایانگر آن است.

هر فرد امروز دو یا سه تیلیفون همراه استفاده می کند تلویزون تماشا میکند و بسیاری از افراد در تلاش ایجاد یک زنده گی مرفه هستند.یکی از ابعاد مهم این روند حضور اطفال بخصوص دختران در راه رفتن به مکتب و پوهنتون میباشد. علاقمندی افغان ها برای تعلیم، احترام افغان ها برای معلمین میتواند متضمن آینده نسل جوان باشد.و نسل جدید باید بیشتر مشمول خانم ها باشد زیرا یک کشور نمیتواند بدون در نظر گرفتن ۵۰٪ نفوس خود مترقی شود.

جوانان افغان تلاش بسیار را برای کشور شان انجام میدهند. من اشتراک اولین ورزش کار افغان را در مسابقات آتن ۲۰۰۴ و بعدآ در چین و سال گذشته در لندن را بخاطر دارم.تیم کرکت افغانستان در بسیاری از مسابقات جهانی کرکت برنده شده است. موسیقی و فلم در افغانستان بیشتر از گذشته رونق یافته است.بیرق افغانستان در سراسر جهان در اهتزاز است.حتی حالا که من سفر میکنم بر فراز هر رستورانت و هر سفارتخانه در اهتزاز است. گنج تاریخی افغانستان در موزیم های افغانستان به نمایش گذاشته شده و موزیم کابل در پهلوی باغ بابر یکی از نمونه های خوب آن است.

انجام حملات گسترده هراس افگنانه در شهر هنوز هم یکی از نگرانی های جدی به شمار میرود. من فکر نمیکنم که چند سال قبل به این پیمانه وجود داشته است. حتی در سپتمبر سال ۲۰۰۲ یک بمب در بیرون وزارت اطلاعات وفرهنگ و یک انفجار مهیب دیگر در نزدیکی چهاراهی انصاری در سال ۲۰۰۴ را بخاطر دارم. چیزیکه متفاوت تر از گذشته است واکنش سریع نیروهای امنیتی افغان است. آنها نمیتوانند تمام حملات را خنثی کنند شما هیچ وقت قادر به این کار نیستید ولی آنها قادر خواهند بود تا از تلفات بیشتر افراد غیرنظامی جلوگیری کنند.

این بسیار مهم است تا از قربانی آنعده کسانیکه جان های خود را برای کمک و حفاظت از افغانستان از دست داده اند یاد آوری نماییم. در بریتانیا مشهورترین موسسه کمک به قهرمانان از کشور من الهام گرفته و در ظرف شش سال گذشته سربازان مجروح و فامیل های شان را کمک کرده است.من میدانم که افغانستان شهدای خود را بخاطر خواهد داشت.من هم بسیاری از ژورنالیستان را مانند ذکیه ذکی ریس رادیو صلح و اجمل نقشبندی را بیاد دارم و برای آنها و بسیاری از رفقا ودوستان خارجی مان که در افغانستان جان های خود را از دست داده اند دعا میکنم. تراژیدی قربانی دادن ها نباید فراموش گردد.

منحیث یک نمایندۀ رسمی ناتو باید خاطر نشان بسازم که ناتو چندین مرتبه اذعان داشته است که نیروهای امنیتی افغان توانمند هستند و هرروز به تجارب شان افزوده می شود. افغان ها باید به کارکردهای نیروهای امنیتی شان در چند سال اخیر افتخار نمایند. در عین زمان تعهدات ناتو برای افغانستان با آغاز فصل جدید از ماموریت زیر نام مشاوره ادامه خواهد داشت.
ناتو در برابر افغانستان متعهد باقی خواهد ماند. ناتو افغانستان را ترک نخواهد کرد و یک دوستی درازمدت با افغانستان خواهد داشت.

من شخصآ بعنوان کسی که یک مدت مدیدی را در اینجا سپری کرده و افغان های که با آنها آشنایی دارم مطمئن هستیم که افغانستان روزهای گذشته تاریک را تجربه نخواهد کرد. شاید تمام ما برای آمدن تغییر بیقرار باشیم ولی بعضی چیزها وقت بیشتراز آن نیاز دارند که ما میخواهیم. تلاش ها همواره به چالش های مواجه خواهند شد. ولی یگانه راه ، یگانه مسیر و یگانه گزینه حرکت به جلو است برای تقویت همکاری ها و برای ایجاد دستاوردها و پیشرفت ها که از سال ۲۰۰۲ بدینسو بدست آمده است میباشد.

این بالاخره به افغان ها مربوط است تا از فرصت های استفاده کنند که در یک دهه اخیر خلق شده است و کشور را به جلو رهنمایی کنند. با کمک دوستان افغانستان میتواند آینده روشن داشته باشد.

دومینک میدلی سه سال تمام منحیث سخنگوی غیرنظمی ارشد ناتو در افغانستان کار کرده است.