مادر و پدری در ولسوالی خاک جبار ولایت کابل، ادعا می‌کنند پس از آن‌که به سربازان امنیتی چای و میوه دادند، طالبان پسر ده سالۀ آنان را کشتند.
معصومه، مادر روح الله (کودک جان باخته) می‌گوید به روز شانزدهم ماه اسد سال جاری، طالبان فرزند ده ساله‌اش را که گوسفندان را از چراگاه‌ها به خانه می‌آورد با گلوله زدند.
او می‌افزاید که خودش جسد خون آلود فرزندش را بر شانه‌هایش تا خانه کشانید: «پسرم زیاد خون‌ریزی کرده بود. وقتی بلندش کردم، دستم در زخمش فرو رفت؛ بدنش سوراخ شده بود. تا صبح از زخمش خون آمد.»
او افزود: «من‌که رفتم پسرم شهید شده بود. من که طرفش رفتم، از همین‌جا تا همان‌جا مرا طالبان زدند. بچه‌ام را که سر شانه انداخته بودم، ندیده بودم که زخم دارد یا مُرده. طالبان بر من شلیک می‌کردند؛ تمام لباس‌هایم از مرمی سوخته بود.»
عبیدالله، برادر روح الله می‌گوید هنگامی که برادرش تیر خورد، با او بود و روح‌الله او را برای خبر رساندن به مادرش فرستاد: «برادرم تیر خورد و مُرد.»
علی شاه، پدر این کودک می‌گوید که طالبان ازبهر آن که فرزندش به سربازان با مهربانی برخورد می‌کرد، او را کشتند: «همین بچه من یک کم زردآلو شست آورد به عسکرها داد، نمی‌دانم که به آن‌ها [طالبان] کی راپور داده بود. باز همی کودک مرا، باز همان مردم گفتند برایم که بچه تو به سربازان چای می‌دهد، زردآلو می‌دهد؛ هنوز هم بچه‌ات را پرسان می‌کنی؟»
اما، طالبان می‌گویند که این ادعا را بررسی می‌کنند.
با این همه، این مادر و پدر، خواستار پایان یافتن جنگ در کشور استند و از هیئت‌های جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان که در دوحه سرگرم رأی‌زنی‌های صلح استند، می‌خواهند که نخست روی برقراری آتش‌بس توافق کنند.
بربنیاد آمارها جنگ دو دهه در افغانستان، ۱۵۰هزار قربانی از مردم گرفته‌است. با این هم مردم به گفت‌وگوها با طالبان در دوحه چشم امید دارند تا این خون‌ریزی پایان یابد و مادرانی چون معصومه برای ازدست دادن فرزندانش اشک نریزند.