خانواده‌های قربانیان حمله بر دانشگاه کابل می‌گویند که نهادهای کشفی و استخباراتی فلج استند و در مهار این گونه رویدادهای هراس افگنانه ناکام مانده‌اند.
از این میان خانواده سهیلای بیست‌ویک ساله، یکی از دانشجویان جان باخته می‌گوید که آنان عاملان کشته شدن او را نمی‌بخشند.
در همین حال خانوادۀ رقیه کریمی، از جان باخته‌گان دیگر این رویداد می پرسد که با این همه تدابیر و امکانات امنیتی چگونه مهاجمان مسلح به راحتی وارد دانشگاه شدند و این مکان را به کشتارگاه جوانان مبدل ساختند؟
خانواده او پس از ساعت‌ها تلاش سرانجام از پخش شدن یک عکس او در شبکه‌های اجتماعی آگاه شدند که سهیلا از قربانیان این رویداد است.
فوزیه یاری، خواهر سهیلا گفت:«هر قدر زنگ زدم نمبرش رخ نمیشد به دوستایش زنگ زدم رخ نمیکرد از دروازه وزارت تحصیلات خودم را کشیدم.»
رضا یاری، برادر سهیلا گفت:«مه هیچ وقت قاتلین خواهر شهیدم را نمی بخشم.»
در گوشه‌یی دیگر از غرب کابل نیز خانواده‌یی در سوگ از دست دادن دختر جوان شان نشسته‌اند.
پدر رقیه کریمی از دیگر قربانیان این رویداد از آن چه که ناکامی حکومت در جلوگیری از این رویدادهای هدهفمند و مرگبار می گویند انتقاد می کنند.
حسین علی کریمی، پدر رقیه کریمی گفت:«وزارت امور داخله به تمام ابعاد خود اعم از جنایی و تمام بخش های وزارت داخله در اختیار این دولت است وزارت دفاع ملی با تمام امکانات در اختیار این دولت است چطور معلوم نمیشود که عامل کی است.»
فاطمه رضایی، مادر رقیه کریمی گفت:«چطور دولت است که در بین شهرش اش این گونه زد و خورد است چطور دولت است که پوهنتون اش این حال را دارد.»
به باور شماری از آگاهان نظامی فلج بودن نهادهای کشفی و استخباراتی و نیز نبود همکاری مردم با این نهادها سبب می شوند تا این گونه نهادهای علمی آماج قرارگیرند.
صالح محمد ریگستانی آگاه مسایل نظامی گفت:«نیروهای امنیتی ما در نوزده سال گذشته نشان دادند که حتی در تامین امنیت حتی کابل ناکام اند.»
این رویداد در حالی رخ داده است که از نزدیک به سه هفته به این سو امرالله صالح معاون نخست رییس جمهور مسوولیت تامین امنیت کابل را به عهده گرفته است.