محمد معین که یکی از سرمایه‌گذاران در کشور است، پس از چهل و سه روز از بند آدم‌ربایان آزاد شد؛ اما نه در پی تلاش نیروهای امنیتی بل‌که در بدل پرداخت ۶۰هزار دالر آمریکایی.
محمد معین می‌گوید در مدتی که در بند آدم‌ربایان بود از سوی آدم‌ربایان شکنجه شد و روزهای سختی را سپری کرد.
به‌گفتۀ محمد معین، افرادی‌که اورا از منطقۀ نزدیک به حوزۀ پانزدهم امنیتی شهر کابل ربودند لباس نظامی به تن داشتند و مسلح بودند: «موتر یک بیچاره، یک کارگر عادی ده‌ها بار چک می‌شود، اما از یک اختطاف چی و دزد چرا چک نمی‌شود.؟»
محمد معین می‌گوید هنگامی که دربند بود، از صدای نشست و برخاست هواپیماها می‌دانست که درحومه‌های میدان هوایی کابل نگهداری می‌شود: «زمانی که در بند بودم، می‌گفتم خدایا اگر شود این‌جا طالب حمله کند که این‌ها[رباینده‌گان] را بگیرد، چون دولت موقعیت مرا پیدا کرده نتوانست.»
عبدالمتین، پسر محمد معین می‌گوید که برای نجات پدرش شصت هزار دالر را از دوستان و نزدیکانش قرض گرفت و آن را در لب جرخیرخانه تسلیم رباینده‌گان کرد و سپس پدرش آزاد شد: «وقتی با آدم‌ربایان به تفاهم رسیدیم، برایم گفتند یک بایسکل سوار شو و یک کلای سفید در سرت بگذار و مستقیم بیا و پول را بیار.»
اعضای خانوادۀ محمد معین می‌گویند که تمامی شماره‌های آدم‌ربایان را که با آن‌ها در تماس بودند، با پولیس و امنیت ملی شریک ساختند؛ اما آن‌ها نتوانستند آدم‌ربایان را شناسایی کنند.
بشیر ملک‌زاده، برادر محمد معین بیان داشت: «از وزارت داخله بیرون آمدم. برادرم را در آنجا [نزد آدم‌ربایان] فشار دادند که برادرت را بگو که پشت کار نگرد؛ این معنا می‌دهد که ارگان‌های امنیتی هم همراه اختطاف چیان دست دارند.»
همزمان با این فدراسیون اتاق‌های افغانستان می‌گوید که امسال نزدیک به صد پروندۀ آدم‌ربایی سرمایه‌گذاران در این نهاد ثبت شده‌اند که از این میان در حدود ده سرمایه‌دار جان باختند.
خان جان الکوزی، معاون این فدراسیون گفت: «چهارده سرمایه‌گذار بدلیل ناامنی افغانستان را ترک کرده‌اند و صدهاهزار دالر را از کشور خارج کرده‌اند.»
معاونیت نخست ریاست‌جمهوری و وزارت امور داخله هرچند دراین باره چیزی نمی‌گویند اما از تلاش‌ها برای مبارزه با گروه‌های جنایت‌کار سخن می‌زنند.