Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
تصویر بندانگشتی

'ولسوالی‌ها بدلیل نرسیدن نیروهای کمکی بدست طالبان می‌افتند'

نرسیدن نیروی کمکی، از اصلی‌ترین علت‌های افتادن مراکز ولسوالی‌ها بدست طالبان دانسته می‌شود.

منابع محلی در برخی از ولایت‌ها می‌گویند که تبلیغات طالبان دربارۀ شمار جنگجویان و گسترده‌گی حمله‌های شان بر شماری از این ولسوالی‌ها نیز باعث شده‌اند که نیروهای دولتی، بی مقاومتی، این بخش‌ها را ترک کنند.

این در حالی است که در چهل‌و‌هشت ساعت سپری شده تا پس از چاشت دوشنبه، مرکزهای  ولسوالی‌های شول‌گره، دولت‌آباد، و کشندۀ ولایت بلخ، پی‌هم و به‌گونۀ مشابه بدست طالبان افتادند.

به‌گفتۀ منابع محلی، در هرسه ولسوالی، نظامیان ناچار شدند پس از ساعت‌ها درگیری، به‌علت نرسیدن نیروی کمکی، از مراکز این ولسوالی‌ها بیرون شوند.

ریحانه سادات، عضو شورای ولایتی بلخ در این باره گفت: «در اکثریت جاها، ساحاتی‌که تحت تصرف مخالفین قرار می‌گیرند، نیروهای امنیتی ما در ساحاتی‌که آن‌جا تحت محاصره قرار می‌گیرند، متأسفانه امکانات نیست.»

در همین‌حال، به‌روز یک‌شنبه، در حدود پنج‌صد تا شش‌صد تن از نیروهای دولتی که در مرکز ولسوالی دشت ارچی کندز حضور داشتند، بی‌درگیری، از مرکز این ولسوالی به‌ ولسوالی خواجه بهاالدین تخار عقب‌نشینی کردند.

در پایان همین‌روز، در ولسوالی قلعه‌زال کندز هم نیروهای دولتی که تنها در بخشی از این ولسوالی باقی مانده بودند، از آن‌جا به‌گونۀ کامل بیرون شدند.

خالد دین حکیمی، عضو شورای ولایتی کندز اظهار داشت: «اگر به‌همین منوال ادامه پیدا بکند، شاید ولسوالی امام‌صاحب هم سقوط بکند.»

در ولایت فاریاب که افزون بر افتادن مراکز شش ولسوالی این ولایت بدست طالبان، جنگ حتا به حومه‌های شهر میمنه رسیده، نیز بیشتر از عدم پشتیبانی نیروهای دولتی در این بخش‌ها، از سوی نیروی کمکی، انتقاد می‌شود.

سید انور رسول اوغلی، رییس جنبش جوانان در فاریاب گفت: «کُلاً سوال‌برانگیز است! مردم ما می‌دانند که نیروهایی‌که مستقر در قیصار بودند، در دولت‌آباد بودند، در شیرین‌تگاب بودند، در خواجه سبز‌پوش بودند، بدون درگیری عقب‌نشینی می‌کنند.»

فوزیه رووفی، نمایندۀ مردم فاریاب در مجلس نیز افزود: «در حدود سه‌صد نفر داشتیم، اکثریت‌شان جنگیدند، اکثریت‌شان آرام ننشستند و جنگیدند و گفتند که برما تهاجمی (حمله شد) تقریباً در حدود - آنان که نمی‌دانند چقدر است - ولی تبلیغ بسیار زیاد بود از طرف طالبان که ما پنج شش‌هزار تن حمله کرده‌ایم.»

وزارت دفاع ملی می‌گوید که برای بهبود اوضاع امنیتی در این بخش‌ها، از تمامی گزینه‌ها ‌کار خواهد گرفت.  

روح‌الله احمدزی، سخن‌گوی وزارت دفاع ملی در این باره گفت: «... شب گذشته شما شاهد آزادسازی چندین نقطه در ولایت تخار از کنترل دشمن و پیش‌رَوی عملیات نیروهای ما در این ولایت بودید.»

نظام‌الدین قیصاری، فرمانده پولیس پیشین ولسوالی قیصار نیز افزود: «من که حاضر و آماده‌ام! یک قیصار نیست؛ خیر است که قیصار اگر وطن و جای من باشد، من اگر فاریاب روان کنند می‌روم، جوزجان روان ‌کنند می‌روم، هرجای که جای بد است و طالب از آن بدتر طالب باشد، من می‌روم و جواب طالب را می‌دهم.»    

با این‌حال، از چگونه‌گی نبردها در شماری از ولسوالی‌هایی‌که مراکزشان به دست طالبان افتاده‌اند و در باره تلفات نیروهای دولتی و طالبان در این جنگ‌ها، آماری دقیق در دست نیست.

'ولسوالی‌ها بدلیل نرسیدن نیروهای کمکی بدست طالبان می‌افتند'

بربنیاد آمارهای طلوع‌نیوز، در کمتر از دو ماه اخیر حدود شصت ولسوالی یا بدست طالبان افتاده‌اند و یا هم ادارۀ این ولسوالی‌ها میان نیروهای دولتی و طالبان دست‌بدست شده‌است.

تصویر بندانگشتی

نرسیدن نیروی کمکی، از اصلی‌ترین علت‌های افتادن مراکز ولسوالی‌ها بدست طالبان دانسته می‌شود.

منابع محلی در برخی از ولایت‌ها می‌گویند که تبلیغات طالبان دربارۀ شمار جنگجویان و گسترده‌گی حمله‌های شان بر شماری از این ولسوالی‌ها نیز باعث شده‌اند که نیروهای دولتی، بی مقاومتی، این بخش‌ها را ترک کنند.

این در حالی است که در چهل‌و‌هشت ساعت سپری شده تا پس از چاشت دوشنبه، مرکزهای  ولسوالی‌های شول‌گره، دولت‌آباد، و کشندۀ ولایت بلخ، پی‌هم و به‌گونۀ مشابه بدست طالبان افتادند.

به‌گفتۀ منابع محلی، در هرسه ولسوالی، نظامیان ناچار شدند پس از ساعت‌ها درگیری، به‌علت نرسیدن نیروی کمکی، از مراکز این ولسوالی‌ها بیرون شوند.

ریحانه سادات، عضو شورای ولایتی بلخ در این باره گفت: «در اکثریت جاها، ساحاتی‌که تحت تصرف مخالفین قرار می‌گیرند، نیروهای امنیتی ما در ساحاتی‌که آن‌جا تحت محاصره قرار می‌گیرند، متأسفانه امکانات نیست.»

در همین‌حال، به‌روز یک‌شنبه، در حدود پنج‌صد تا شش‌صد تن از نیروهای دولتی که در مرکز ولسوالی دشت ارچی کندز حضور داشتند، بی‌درگیری، از مرکز این ولسوالی به‌ ولسوالی خواجه بهاالدین تخار عقب‌نشینی کردند.

در پایان همین‌روز، در ولسوالی قلعه‌زال کندز هم نیروهای دولتی که تنها در بخشی از این ولسوالی باقی مانده بودند، از آن‌جا به‌گونۀ کامل بیرون شدند.

خالد دین حکیمی، عضو شورای ولایتی کندز اظهار داشت: «اگر به‌همین منوال ادامه پیدا بکند، شاید ولسوالی امام‌صاحب هم سقوط بکند.»

در ولایت فاریاب که افزون بر افتادن مراکز شش ولسوالی این ولایت بدست طالبان، جنگ حتا به حومه‌های شهر میمنه رسیده، نیز بیشتر از عدم پشتیبانی نیروهای دولتی در این بخش‌ها، از سوی نیروی کمکی، انتقاد می‌شود.

سید انور رسول اوغلی، رییس جنبش جوانان در فاریاب گفت: «کُلاً سوال‌برانگیز است! مردم ما می‌دانند که نیروهایی‌که مستقر در قیصار بودند، در دولت‌آباد بودند، در شیرین‌تگاب بودند، در خواجه سبز‌پوش بودند، بدون درگیری عقب‌نشینی می‌کنند.»

فوزیه رووفی، نمایندۀ مردم فاریاب در مجلس نیز افزود: «در حدود سه‌صد نفر داشتیم، اکثریت‌شان جنگیدند، اکثریت‌شان آرام ننشستند و جنگیدند و گفتند که برما تهاجمی (حمله شد) تقریباً در حدود - آنان که نمی‌دانند چقدر است - ولی تبلیغ بسیار زیاد بود از طرف طالبان که ما پنج شش‌هزار تن حمله کرده‌ایم.»

وزارت دفاع ملی می‌گوید که برای بهبود اوضاع امنیتی در این بخش‌ها، از تمامی گزینه‌ها ‌کار خواهد گرفت.  

روح‌الله احمدزی، سخن‌گوی وزارت دفاع ملی در این باره گفت: «... شب گذشته شما شاهد آزادسازی چندین نقطه در ولایت تخار از کنترل دشمن و پیش‌رَوی عملیات نیروهای ما در این ولایت بودید.»

نظام‌الدین قیصاری، فرمانده پولیس پیشین ولسوالی قیصار نیز افزود: «من که حاضر و آماده‌ام! یک قیصار نیست؛ خیر است که قیصار اگر وطن و جای من باشد، من اگر فاریاب روان کنند می‌روم، جوزجان روان ‌کنند می‌روم، هرجای که جای بد است و طالب از آن بدتر طالب باشد، من می‌روم و جواب طالب را می‌دهم.»    

با این‌حال، از چگونه‌گی نبردها در شماری از ولسوالی‌هایی‌که مراکزشان به دست طالبان افتاده‌اند و در باره تلفات نیروهای دولتی و طالبان در این جنگ‌ها، آماری دقیق در دست نیست.

هم‌رسانی کنید