پژوهش تازهییکه از سوی شبکۀ تحلیلگران افغانستان نشر شدهاست، نشان میدهد که زنان در روستاها، نگران آیندۀ پسا صلح با طالبان، استند.
یافتههای این پژوهش همچنین نشان میدهند که زنان در دورترین بخشهای کشور در حالیکه نگاه روشن به صلح دارند، اما از محدودشدن حضور شان در جامعه پس از توافق صلح با طالبان، نگران اند.
به باور این زنان روستایی، صلح، امنیت میآورد اما نباید دستآوردها و حقوق زنان در روند صلح هدر بروند.
خدیجه حسینی، پژوهشگر شبکۀ تحلیلگران افغانستان در این باره گفت: «من با یک زن در دایکندی صحبت کردم؛ در حالی که طالبان را ندیده بود، نمیدانست تصرف منطقه از سوی طالبان یعنی چه؟ و از آنچه که دربارۀ طالبان شنیده بود، میترسید. از این میترسید که نتواند با شوهرش در سر زمینها کار کند.»
خدیجه حسینی افزود: «زنان در قریه، چه زیر حاکمیت طالبان بودهاند یا نبودهاند، یک نگاه روشن دربارۀ خواستهای شان دارند و در رابطه به آینده شان دارند.»
در همین حال، شماری از زنان روستایی در ولسوالی بلخ در گفتوگو با طلوعنیوز، میگویند با وجودیکه از جنگ خسته شدهاند، اما نمیتوانند صلحی را پذیرند که در آن، حقوق زنان و بانوان نادیده گرفته شود.
رابعه، یکی از این زنان روستایی است که بدلیل جنگها، از یک روستای ولسوالی بلخ ولایت بلخ با سه کودکش به مزارشریف آواره شدهاست: «هیچی نیارودیم با خود. یک چند تا لباس کهنه آوردیم که بی پناه نمانیم؛ اما خوردنی نداریم.»
فاطمه، یکی دیگر از بیجاشدهگان جنگ در مزارشریف است: «خودم در خطر هستم و اولادهایم هم در خطر استند. آنها مارا از طریقههای گونهگون تهدید کردهاند. اگر مرا یا اولادهای من را پیدا کنند زنده نمیگذارند.»
پژوهش شبکۀ تحلیلگران افغانستان در جریان بیش از یک سال تهیه شدهاست. در این پژوهش با ۲۷ زن روستایی در روستاهای نزده ولایت گفتوگو شدهاست.