وزارت امور مهاجرین می‌گوید کسانی که از ولایت‌های کشور به کابل آواره شده‌اند، به کمک این وزارت به جا‌های اصلی‌شان انتقال خواهند یافت.

سرپرست ریاست امور مهاجرین در کابل، قاری عبدالمتین رحیم‌زی، می‌افزاید که برای هر خانواده‌ی که به خانه‌های ‌شان بر می‌گردند، ده‌هزار افغانی، مقادیری مواد خوراکی و سوخت داده می‌شود.

عبدالمتین رحیم‌زی گفت: «بعضی موسسات مسوولیت ترانسپورت و انتقال را به عهده گرفتند. وشماری دیگر موسسات وعده کردند که پول نقد و مواد خوراکی دهند.»

در همین‌حال شماری از بی‌جا شده‌گانی که در اردوگاه آزادی در سرای شمالی کابل بود‌وباش دارند، می‌گویند که در اوضاع دشواری به سر می‌برند.

سیدآغاجان شش ماه پیش با خانواده‌اش از ولایت کاپیسا به کابل آواره شد. او می‌گوید که چهار ماه در یک خانه کرایی زندگی کرد اما دیگر توان پرداخت کرایه خانه را نداشت، از همین رو دو ماه پیش با خانواده‌اش در سرای شمالی کابل آمد.

سیدآغاجان دراین باره گفت: «خانم و دو فرزندم مریض استند. پول ندارم که نزد داکتر ببرم. هیچ کسی ما را کمک نمی‌کند.»

در این اردوگاه صدها خانواده زندگی می‌کنند. خانواده‌هایی که می‌گویند با رسیدن فصل سرما آسیب‌پذیری آنان بیشتر خواهد شد.

محمدالدین به طلوع‌نیوز گفت: «وقتی هوا سرد می‌شود، به مواد خوراکی و کمپل نیاز داریم. خانواده من سی تن استند.»

از سویی هم، برخی از نهادهای مددرسان نیز از آمدن فصل سرما و بی چاره‌گی بی‌جاشده گان نگران اند. آنان می‌گویند که با سرد شدن هوا ممکن است فاجعه انسانی رخ بدهد. 

یان اگلند، دبیر شورای پناهنده گان ناروی، گفته است: «ما باید تلاش کنیم تا زندگی آسیب دیده‌گان را در زمستان نجات دهیم. بسیاری از مردم در آستانه نابودی استند و آنان دست‌رسی به غذا را ندارند. آنان نمی‌توانند سرمای را که تا شش هفته آینده خواهد رسید، تحمل کنند.»

آواره‌گانی که اینجا بودوباش دارند، می‌گویند که با کمبود مواد خوراکی و سوخت روبرو استند. نصیره در باره مشکلات‌شان گفت: «تنها شوهرم نان‌آور خانه است که اکنون بیکار است.»

کودکان این آواره‌گان از آموزش محروم استند. آنان برای سرگرمی‌شان نیز جای مصوون و بهداشتی ندارند.

در اینجا بیشتری آواره‌گان از ولایت‌های کشور به علت جنگ آواره شده‌اند اما در میان آنان خانواده‌های تُهی‌دستی هم استند که از کابل به اینجا مسکن گزین شده‌اند تا کمکی دریافت کنند.

در یک خبر دیگر، شماری از کارگران در پایتخت می‌گویند که به علت ناداری و بی‌کاری با چالش‌های فراوان اقتصادی روبرو استند. در میان آنان، کسانی استند که برای شان دریک ماه زمینه کار مساعد نشده است و روزانه با دست‌های خالی به خانه برمیگردند.