برخی از کودکان کارگر در کندز می گویند که اگر زمینه آموزش برای شان فراهم شود می توانند در کنار کار کردن به آموزش نیز ادامه بدهند.

این کودکان که در کنار جاده ها سرگرم کارهای شاق استند میگویند که از بهر پیدا کردن لقمه نانی مجبور استند که به جای آموزش دست به کار های شاق بزنند.

ضمیر، کودک کارگر، گفت: «ما باید درس بخوانیم، همین وقت درس ما است، من همراه با برادرم کار می‌کنم.»

تنها ضمیر نه بل هزاران کودک دیگر نیز سرگرم های های شاق استند.

این کودکان میگویند که اگر زمینه آموزش و پرورش برای شان فراهم شود میتوانند در کنار اینکه کار می کنند درس نیز بخوانند.

نجیب الله، کودک کارگر، می گوید: «اگر من به خانه نبرم خانه ما را کسی تمویل کرده نمی‌تواند، پدرم ریش سفید است، ما می‌خواهیم که درس بخوانیم و برای ما کمک شود.»

صفی الله، کودک کارگر، گفت: «ده تا بیست افغانی پیدا کار می‌کنیم تا به خانه نان ببریم، مکتب نمی‌رویم، از دولت می‌خواهیم که برای ما کمک کند.»

از سوی دیگر مقام های محلی کندز میگوید که روند گردآوری و کمک به این کودکان آغاز شده است.

مطیع الله روحانی، رییس اطلاعات و فرهنگ کندز، گفت: «آن یتیم‌های که در خیابان‌ها گشت و گذار می‌کنند و سهولت‌های زنده‌گی ندارند و از تعلیم به دور استند در این باره اقدام می‌کنیم.»

هرچند حضور کودکان کارگر در کنار جاده ها در این ولایت مساله تازه نیست اما شمار این کودکان در ماه های پسین بیشتر شده است.

تنگدستی و ناداری از علت های استند که این کودکان را مجبور ساخته اند تا به جای آموزش دست به کارهای شاق بزنند.