تپه مرنجان از مکان‌های تاریخی و آرامگاه شماری از  شاهان قدیم در شهر کابل به شمار می‌رود.

مسوولان نگهداری اثرهای باستانی در این تپه از کم‌رنگ شدن بازدیدکننده‌گان از این مکان دیدنی نگرانی می‌کنند و می‌گویند که بیش از این تپه مرنجان بیش از صدها بازدیدکننده از سرتاسر افغانستان را داشت.

این تپه که نزدیک به صد جریب زمین را در بر گرفته،در نزدیکی ارگ ریاست جمهوری قرار دارد.

اما چرا این تپه را مرنجان می‌نامند؟

حبیب الله، نگهبان آرامگاه نادر خان، گفت: «مرنجان یک بته بود و کابل چهار دروازه داشت که مردم‌های سابق از چهار دروازه کابل به علت که دارو قیمت بود، طبیب کم بود، باز اینجا می‌آمدند این بته را به اشتک‌ها می‌دادند، به همین خاطر این تپه بنام مرنجان یاد می‌شد و از تپه مرنجان بته می‌آوردند، بعد که نادرشاه شهید شد، باز در همین تپه دفن شد.»

بیش از این مردم از ولایت‌های گونه‌گون کشور در روزهای ویژه چون عید، سال‌نو، و روزهای مناسبتی دیگر با راه‌اندازی بازی‌های  فوتبال، والیبال، کاغذپران بازی در کنار خانواده‌ها در این تپه جمع می‌شدند، اما اکنون اینگونه نیست.

حبیب الله افزود: «سابق که بود در روزهای مناسبتی؛ نوروز، عید به او استقامت می‌آمدند به تفریح به میله. از دروان نجیب ارغوان بود، بسیار خوب درخت‌ها بود و حال هم مردم میایند، اما کم میایند،.»

تپه مرنجان از سال‌ها ملکیت هندوان و سیک‌های افغانستان بود و آنان جسدهای شان را در همین تپه به آتش می‌سپاریدند، سپس زمینی برای هندوان و سیک‌های دورتر از این تپه داده شد.

زیارمل، باشنده کابل، گفت: «در زمان امیرامان الله خان در هیاتی که به هند فرستاده می‌شد، در او بنام مرنجان سنگ یک آدم بود، باز بعدها این تپه را بنام او یاد کردند.»

عبدالمجید، باشنده دیگر کابل، می‌گوید: «این تپه، تپه مرنجان است، اصلا مرنجان در اینجا زنده‌گی می‌کرد تا وقت بودایی‌ها بود، وقتی که بودایی‌ها خلاص شد، نادرخان آمد و وقتی که نادر خان فوت کرد، آوردن در همین تپه دفن کردند و به نام تپه نادرخان مشهور شد.»

در سال ۱۳۱۲ هجری خورشیدی، باستان شناسان فرانسوی معبدهای بودایی را در این تپه کشف کردند. اثرهایی که از این تپه به دست آمده اند هنوزهم در موزیم ملی افغانستان نگهداری می‌شوند.