مقام‌ها در ولایت بلخ می‌گویند که در دوسال پسین بیش از ۲۰ هزار خانواده از ولایت‌های شمال‌کشور به ولایت بلخ آوارده شده‌اند.
سید مسعود قادری رییس امور مهاجران ولایت بلخ، می‌گوید که یک شماری زیادی از این آواره‌گان در وضع بد زندگی می‌کنند و اگر به آنها کمک انجام نشود، ممکن است شماری از این خانواده‌ها کشور را ترک گویند.
او گفت که تا کنون برای هشت‌هزار خانواده کمک‌های نقدی و خوراکه انجام شده‌است اما این کمک‌ها بسنده نیست.
آقای قادری گفت: «اگر ما به بیجاشده‌گانی که از دیگر ولایات می آیند، اگر به آنان رسیده‌گی نشود، این ها ترجیح می‌دهند که بروند به ایران و یا پاکستان.»
خانواده‌های بیجاشده می‌گویند که دشوار‌ترین روزهای زندگی‌شانرا در سرما سپری می‌کنند.
حلیمه دو ماه پیش در اثر جنگ و ناامنی، زادگاه‌اش را در ولسوالی شیرین‌تگاب ولایت فاریاب ترک می‌کند و با چهار فرزند قد و نیم قد خود به مزارشریف آواره می‌شوند.
حلیمه، آواره، گفت: «دوماه شده که این جا همرای مامایم آمده ام. صندلی دارم و می‌بینید که اطفال من نه نان دارد نه چیز دیگر... در مسجد و در یک دفتر رفتیم کسی به داد ما نرسید.»
ریاست امور مهاجرین بلخ می‌گوید در دوسال پسین ۲۲هزار خانواده به علت‌های چون جنگ و خشک‌سالی از ولایت‌های شمال‌کشور آواره شده‌اند. بیشتری آواره‌گان از ولایت‌های فاریاب و سرپل استند. خانواده‌هایی که در این فصل سرما به مواد خوراکه و سوخت نیاز دارند.
رییس امور مهاجرین سمنگان نیز می‌گوید که در دوسال پسین، ناامنی‌ها در ولسوالی‌های این ولایت افزایش یافته‌است و به همین علت نزدیک به یک‌هزار خانواده از این ولایت آواره شده‌اند.
سیدکمال حسینی، رئیس امور مهاجرین سمنگان، گفت: «شماری از خانواده‌ها به کابل رفته اند و همچنان به ایران و اروپا رفته اند. کابل را می‌دانم که رفته اند به خاطر وضعیت امنیتی در این جا. شماری هم به مزار رفته اند.»
این آواره‌گان از سرما خوردگی رنج می‌برند و دست‌رسی به خدمات بهداشتی نیز ندارند. فقر و بی‌کاری از مشکلات دیگریست که سرما را برای این آواره‌ها دشوار‌تر ساخته‌است. شمار اندک این آواره‌گان کار و کسبی می‌کنند و بسیاری از مردها بیکار اند.