یک بانوی بدخشانی که دخترانش را هفت ماه پیش در حومۀ شهر فیض آباد، طالبان تیرباران کردند، می خواهد که تمامی وعده هایی را که دولت برایش داده بود، عملی شوند.
جانارا، می گوید که از شش ماه بدین سو، بین فیض آباد و کابل در رفت و آمد است و برای گرفتن خانه یی که گفته شده بود در پایتخت به خانواده اش داده خواهد شد، می کوشد.
به گفتۀ این بانو، در پیوند به قتل دخترانش، دوتن بازداشت شده اند؛ اما وی، بر نیاز به کیفر سخت برای این بازداشت شده گان، تأکید می ورزد.
جانارا می گوید هنوز هم آن لحظه را در برابر چشمانش دارد که چهار مرد مسلح با چهره های پوشیده، دو دختر پولیسش را از موتری که خودش هم در آن بود، پایین کردند و با خود شان بردند.
پیکر یکی از دخترانش را، هشت روز بعد از دریا بیرون کردند؛ اما پیکر دومی پیدا نشد.
نورحیا و منورا، تنها کمتر از یک سال را، در پولیس ملی کار کردند؛ تنها نان آوران خانواده سیزده نفری شان بودند: «هنگامی که حادثه شد، من به حوزۀ پولیس در چته – منطقه یی در حومۀ شهر فیض آباد- مراجعه کردم، اما این حوزه نیز کاری نکرد.»
مادر این دختران، از آن چه که دولت، در بدخشان، برای خانواده اش انجام داده است، خشنود است؛ اما برای دست یابی به خانه یی که در پایتخت به خانواده اش وعده داده شده است، می کوشد. او و فرزندانش، دیگر بدخشان را جایی امن برای خود شان نمی دانند.
جانارا می گوید: «به ما می گویند که پیشنهاد شما در ریاست جمهوری است و جوابش می آید؛ دفعۀ پیش که برای پیگیری این موضوع آمدم، یک ماه و ده روز در کابل ماندم و این بار نیز بیست روز می شود که در کابل استم.»
وزارت امور داخله می گوید که با این خانواده، کمک هایی شده است و در این پیوند، کارهای دیگری هم خواهد شد.
نصرت رحیمی، معاون سخن گوی وزارت امور داخله می افزاید: «کمی کارهایش مانده، و پس از تکمیل این کارها، دو آپارتمانی که از طرف وزارت امور داخله برای آنان وعده داده شده بود، برایش داده می شود.
بدخشان، از ولایت هایی است که بیشترین قضایای از این دست را گواه بوده است.
در بیش از یک سال اخیر، در این ولایت، در بخش هایی که از حاکمیت دولتی بیرون استند، گروه های مسلح، بارها کسانی را تیرباران کرده اند که در این میان، بانوان هم بودند.