شماری از خانواده‌های قربانیان جنگ و شهروندان کشور، از طرف‌های درگیر جنگ در کشور می‌خواهند که دست از جنگ بکشند و صلح کنند.
از این میان، مادری که سه فرزند بی پدرش را سرپرستی می‌کند، می‌گوید که یگانه آرزویش تأمین صلح است تا به گفتۀ او فرزندانش در آرامش بزرگ شوند.
پیکی، شوهرش را چند سال پیش هنگامی که در نظام خدمت می‌کرد، از دست داد. او اکنون از سه فرزندش سرپرستی می‌کند: «در افغانستان باید صلح بیاید؛ ما از خانواده‌های قربانی استیم و اگر طالبان و یاهم گروۀ دیگر سرقدرت بیاید، باید صلح شود، باید حقوق ما درنظر گرفته شود؛ صلح آمدنی است و باید صلح بیاید.»
نازنین، دختر این مادر نیز می‌گوید که آرزو دارد که دیگر جنگ را در کشور نبیند: «پدرم در جنگ‌ها شهید شده؛ من می‌خوایم صلح بیاید تا دختر و بچۀ دیگر بی پدر نشوند.»
بادام گل، مادر دیگری است که می‌گوید هشت سال پیش شوهرش را ازدست داد. بادام گل، ۶۰ سال عمر دارد و آرزو دارد که عمر باقی‌مانده‌اش را در صلح و آرامش سپری کند: «اگر در کشور ما صلح باشد، چرا در این سن و سال کار کنم؟ چرا زنان بیوه شوند؟ مردم بی‌سرپناه شوند؟ اولادها یتیم شوند؟»
در کندهار نیز شماری از جوانان کتابخانه‌یی را به نام «صلح» گشوده‌اند. این جوانان، می‌گویند که برای تشویق مردم به صلح و بازداشتن طرف =های درگیر جنگ، این کتابخانه را گشوده‌اند.
یکی از این جوانان در این باره گفت: «در افغانستان چهل سال جنگ بوده‌است؛ همۀ افغان‌ها تشنۀ صلح استند. ما این را بهتر دانستیم یک کتابخانه را بنام صلح افتتاح کنیم.»
در همین حال، پایتخت نشینان نیز از سیاست‌گران کشور می‌خواهند که اختلاف‌های شان را کنار بگذارند و برای ایجاد اجماع ملی و هیئت گفت‌وگوکنندۀ صلح با طالبان بکوشند.
عبدالواسع پوپلزی، باشندۀ کابل گفت: «خواست ما از احزاب سیاسی این است که با حکومت یک اجماع ملی بسازند.»
احمد سعیدی، عضوی بنیاد مساعدت برای قهرمان نیروهای امنیتی و دفاعی نیز بیان داشت: «صلح، به مردم افغانستان مانند آب حیات است؛ اما صلحی که همه ارزش‌ها و معیارهای همۀ قربانی‌ها و بخصوص فامیل شهدا را زیرپا کند، آن صلح نیست، بلکه ادامۀ جنگ در افغانستان است.»
این همه در حالی است که گزارش‌ها می‌رسانند که نماینده‌گان طالبان و ایالات متحده به امضای توافق نامۀ صلح نزدیک شده‌اند. بربنیاد گزارش‌ها، قرار است پس از امضای توافق میان طالبان و امریکا، گفت‌وگوهای میان افغانان – حکومت و سیاست‌گران افغانستان و طالبان آغاز شوند.
اما، شماری از سیاست‌گران می‌گویند که تاکنون یک اجماع سیاسی برای ایجاد هیئت گفت‌وگوکنندۀ صلح تشکیل نشده‌است.