شماری از باشنده‌گان پایتخت، می‌گویند که دسترسی شان به آب روز به روز محدودتر می‌شود.
به گفتۀ آنان، منابع آبی‌یی که در سال‌های پیش به آن دسترسی داشتند کم‌تر شده‌اند و از این رهگذر با مشکلات زیادی روبه‌رو استند.
سیدعلی، یکی از این باشنده‌گان کابل است. او می‌گوید همه روزه ساعت‌ها در نوبت می‌ایستد تا آب مورد ضرورت خانه‌اش را از یک منطقۀ دورتر از محلۀ شان تأمین کند: «چهار، پنج سال پیش، سطح آب کابل بالاتر بود. نل‌ها همیشه بود؛ اما حالا پرچوی است. در بیست و چهار ساعت، سه ساعت یا چهار ساعت آب داریم و از این سه نل، پنجصد فامیل آب می‌برند.»
سودابه، باشندۀ دیگر کابل نیز بیان داشت: «در بعضی مناطق، حتا آب را با پول گزاف می‌خرند.»
پارسال، بارنده‌گی‌ها در افغانستان، تا پنجاه درصد کاهش یافت و بیش از نیمی از کشور، دچار خشک‌سالی‌ها شد؛ چنان‌که در حدود دو میلیون شهروند کشور، از این رهگذر، زیان دیدند.
اسلم سیاس، معاون ادارۀ ملی مبارزه با حوادث در این باره می‌گوید: «آب‌های افغاسنتان می‌روند به کشورهای همسایه، مهار نشده اند؛ این هم یک دلیل عمده است.»
در روزهای گذشته، وزارت دولت در امور رسیده‌گی به رویدادهای طبیعی، اعلام داشت که در نتیجه خشک سالی‌ها و جنگ‌ها در ولایت‌های غزنی، ارزگان و غور، تنها از این ولایت‌ها، بیش از ۲۰هزار خانواده بیجا شده اند.
پیشتر، سازمان ملل متحد گفته است که برای رویارویی با زیان های برخاسته از خشک‌سالی‌ها در سراسر افغانستان، به ۱۵میلیون دالر نیاز است.