باشندهگان محل میگویند که شمار جان باخته گان انفجارهای روزگذشته (جمعه، ۲۶میزان) در یک مسجد در روستای جَودَرۀ ولسوالی هسکه مینه ولایت ننگرهار، به ۷۲ افزایش یافتهاست. این درحالی است که بیش از ۳۲ تن دیگر زخمی شدهاند.
عبدالحق عمری، خبرنگار طلوعنیوز که به محل این رویداد رفتهاست، میگوید که تا پس از چاشت امروز(شنبه، ۲۷میزان) نیز باشندهگان محل در حال بیرون کشیدن جسدهای شماری از قربانیان از زیر خرابهها بودند.
بنارس، سه فرزندش را در این رویداد از دست داده است. دوتا از این فرزندانش، در روزهای پیش عروسی کرده بودند و یکی هم تازه به چهارده سالگی رسیده بود.
بنارس میگوید: «سه پسرم شهید شدند که در این مسجد بودند؛... دو پسرم ده روز پیش عروسی کرده بودند و یک پسرم چهارده ساله بود.»
واقفالله - باشندۀ محل نیز بیان داشت: «تاکنون نیز جسد چهارتن ناپدید استند و ما دنبال آنها میگردیم؛ در کل ما هفتاد تا هفتاد دو تن شهید داریم و در حدود ۳۰ تن زخمی داریم. تاکنون مشخص نیست و ما نمیفهممیم که بم در داخل مسجد جاسازی شده بود یا از بیرون چیزی بر این مسجد پرتاپ شدهاست.»
باشندهگان روستای جودره که بسیاری از مردان آن مشمول اردوی محلی استند، بارها با جنگجویان داعش رزمیدهاند. جنگجویانی که در نزدیکی جودره پایگاه دارند و حتا جریان آب را بر این روستا بستهاند.
اختر، باشنده این روستان گفت: «پیش از این در این منطقه داعش بود و حکومت در این باره هیچ توجه نکرد.»
با اینحال، هنوز گروهی مسؤولیت آماج قراردادن نمازگزاران مسجد روستای جودره را بهدوش نگرفته است. مسجدی که از آن، تنها خرابهها برجا ماندهاست و هنوزهم چند تنی از قربانیان رویداد زیر این خرابهها ناپدید استند.
اما مقامهای محلی میگویند که این رویداد برخاسته از حملۀ انتحاری بودهاست.
امیر حمزه، فرمانده اردوی محلی در ولسوالی هسکه مینه ننگرهار اظهار داشت: «[مهاجمان] دو نفر بودند؛ نفر نخست فرار کرد و نفر دوم خودش را در داخل مسجد انفجار دادهاست.»
جمیل حلیمزوی، ولسوال هسکه مینه نیز بیان داشت: «در این باره ما معلومات نداریم که از حمله بر این مسجد هشدار داده باشد.... معلومات دقیق دربارۀ قربانیان این است که ۶۳ تن شهید شدند و ۳۴ تن زخمی شدهاند.»
زمان برای خانوادههای این روستا، در ساعت یک و نیم پس از چاشت جمعه متوقف ماندهاست.
پارچههای خونآلود لباسها و دیگر بازماندهها یکی پی دیگری از زیر خرابهها پیدا میشوند؛ اما چیزی که برگشت ناپذیر و دست نیافتنی است، آرامشی است که تا پیش از چاشت جمعه در خانههای این روستا برجا بود.