Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
تصویر بندانگشتی

مسؤولان مکتب‎های افغان ترک خواهان رهایی آموزگاران این مکتب‎ها اند

خانواده ‏های آن آموزگاران مکتب های افغان - ترک که در بند امنیت ملی به سر می برند، از بی سرنوشتی این آموزگاران نگران استند.

این خانواده ‏ها و مسؤولان مکتب‎های افغان – ترک، آموزگاران بازداشت شده را بی گناه می دانند و از حکومت افغانستان می خواهند که آنان را به حکومت ترکیه نسپارد.

یلماز آیتن، هماهنگ کنندۀ برنامه‎های آموزشی این مکتب‎ها یکی از کسانی است که از دو روز پیش از سوی امنیت ملی بازداشت شد.

خانوادۀ سه نفزی این آموزگار، می گویند که از آن هنگام تاکنون که بیش از پنجاه ساعت می شود، هیچ خبری از آیتن ندارند.

این آموزگار ترک، چهارده سال پیش با امل، همسرش به افغانستان آمد و دخترانش مریم و عایشه در کابل به جهان آمده اند.

امل، می گوید: «از زمانی که او را برده اند تا کنون هیچ اطلاعی در بارۀ وی نداریم. به ما اجازۀ داده نشده تا وکیل بگیریم. گناهش (یلماز) هم روشن نیست. اگر او را به ترکیه بفرستند در آن جا عدالت اجرا نخواهد شد! ما از رییس جمهور و مردم افغانستان می خواهیم که به ما کمک کنند، زیرا چهارده سال است که به غیر از خدمت به مردم افغانستان، کاری دیگری نکرده ایم.»

مریم، دختر یلماز آیتن نیز می افزاید: «من از رییس جمهور افغانستان می خواهم پدرم را رها بسازد، پدرم هیچ گناه ندارد و هیچ کاری بد نکرده است.»

یلماز آیتن، ۴۳ ساله است و به دفتر سازمان ملل متحد در امور پناه جویان در کابل درخواست پناه جویی داده است.

افزون بر یلماز آیتن، اوندر آکوشچی، یونس دیمیرجی، شهروندان ترکیه و مسعود وردک، شهروند افغانستان چهار آموزگار مکتب‎‏های افغان - ترک استند که در بازداشت امنیت ملی به سر می‎برند.

اوندر آکوشچی،۲۹ ساله است. او سه سال پیش با خانواده اش به کابل آمد و در مکتب‎های افغان – ترک، ریاضی درس می دهد.

آقای آکوشچی نیز در دفتر سازمان ملل متحد در کابل درخواست پناه جویی دارد.

یونس دیمیرجی ۳۲ ساله، پنج سال می شود که در مکتب‎های افغان – ترک، فزیک آموزش می دهد. خانواده او نیز در کابل است.

مسعود وردک، شهروند افغانستان است و ۳۰ سال عمر دارد. او از یازده سال بدینسو در مکتب‎های افغان – ترک، ریاضی درس می‎دهد.

فواد حیدری، معاون ریاست عمومی مکتب های افغان – ترک اظهار داشت: «این امر بدون شک بر روحیۀ همه گان تأثیر منفی می گذارد و همه گی احساس نا امنی می کنند و می گویند که شاید فردا سراغ من هم بیایند و چنین برخورد فرا قانونی با من هم صورت بگیرد.»

سامی یاووز، از دیگر بازداشت شده گان از سوی امنیت ملی است. وی، رییس یک رستورانت ترکی در مکروریان کابل است.

با این هم، امنیت ملی تا کنون در بارۀ بازداشت این آموزگاران هیچ چیزی نگفته است.

اما، سندی بدست آمده است که نشان می دهد، دادگاهی در ترکیه حکم بازداشت سامی یاووز، رییس رستورانت ترکی را صادر کرده است.

وحید فرزه یی، معاون اتحادیۀ حقوق دانان افغانستان در بارۀ این که آیا بازداشت این شهروندان ترک در افغانستان، از لحاظ قانونی مجوز دارد یا نه، چنین می گوید: «شخصی که به عنوان پناهندۀ سیاسی در یک کشور حضور میابد، کشور ساکن حق سپردن وی را مطابق قواعد جهانی به کشور متبوع ندارد.»

دولت ترکیه از افغانستان خواسته است تا این افراد را به انقره بسپارد. اما، کابل - انقره هیچ توافقی در بارۀ سپردن شهروندان شان به یک دیگر ندارند.

گفته می شود اگر این افراد به حکومت ترکیه سپرده شوند، کاری خواهد بود که در تاریخ کشور پیشینه ندارد.

افغانستان حتا در پایان جنگ جهانی دوم حاضر نشد که دیپلومات‎های آلمان نازی را به فاتحان جنگ بسپارد.

مسؤولان مکتب‎های افغان ترک خواهان رهایی آموزگاران این مکتب‎ها اند

حکومت افغانستان و ترکیه هیچ توافقی در بارۀ سپردن شهروندان شان به یکدیگر ندارند و نیز دو تن از این آموزگاران ترک، به دفتر سازمان ملل در کابل، درخواست پناهنده گی داده اند.

تصویر بندانگشتی

خانواده ‏های آن آموزگاران مکتب های افغان - ترک که در بند امنیت ملی به سر می برند، از بی سرنوشتی این آموزگاران نگران استند.

این خانواده ‏ها و مسؤولان مکتب‎های افغان – ترک، آموزگاران بازداشت شده را بی گناه می دانند و از حکومت افغانستان می خواهند که آنان را به حکومت ترکیه نسپارد.

یلماز آیتن، هماهنگ کنندۀ برنامه‎های آموزشی این مکتب‎ها یکی از کسانی است که از دو روز پیش از سوی امنیت ملی بازداشت شد.

خانوادۀ سه نفزی این آموزگار، می گویند که از آن هنگام تاکنون که بیش از پنجاه ساعت می شود، هیچ خبری از آیتن ندارند.

این آموزگار ترک، چهارده سال پیش با امل، همسرش به افغانستان آمد و دخترانش مریم و عایشه در کابل به جهان آمده اند.

امل، می گوید: «از زمانی که او را برده اند تا کنون هیچ اطلاعی در بارۀ وی نداریم. به ما اجازۀ داده نشده تا وکیل بگیریم. گناهش (یلماز) هم روشن نیست. اگر او را به ترکیه بفرستند در آن جا عدالت اجرا نخواهد شد! ما از رییس جمهور و مردم افغانستان می خواهیم که به ما کمک کنند، زیرا چهارده سال است که به غیر از خدمت به مردم افغانستان، کاری دیگری نکرده ایم.»

مریم، دختر یلماز آیتن نیز می افزاید: «من از رییس جمهور افغانستان می خواهم پدرم را رها بسازد، پدرم هیچ گناه ندارد و هیچ کاری بد نکرده است.»

یلماز آیتن، ۴۳ ساله است و به دفتر سازمان ملل متحد در امور پناه جویان در کابل درخواست پناه جویی داده است.

افزون بر یلماز آیتن، اوندر آکوشچی، یونس دیمیرجی، شهروندان ترکیه و مسعود وردک، شهروند افغانستان چهار آموزگار مکتب‎‏های افغان - ترک استند که در بازداشت امنیت ملی به سر می‎برند.

اوندر آکوشچی،۲۹ ساله است. او سه سال پیش با خانواده اش به کابل آمد و در مکتب‎های افغان – ترک، ریاضی درس می دهد.

آقای آکوشچی نیز در دفتر سازمان ملل متحد در کابل درخواست پناه جویی دارد.

یونس دیمیرجی ۳۲ ساله، پنج سال می شود که در مکتب‎های افغان – ترک، فزیک آموزش می دهد. خانواده او نیز در کابل است.

مسعود وردک، شهروند افغانستان است و ۳۰ سال عمر دارد. او از یازده سال بدینسو در مکتب‎های افغان – ترک، ریاضی درس می‎دهد.

فواد حیدری، معاون ریاست عمومی مکتب های افغان – ترک اظهار داشت: «این امر بدون شک بر روحیۀ همه گان تأثیر منفی می گذارد و همه گی احساس نا امنی می کنند و می گویند که شاید فردا سراغ من هم بیایند و چنین برخورد فرا قانونی با من هم صورت بگیرد.»

سامی یاووز، از دیگر بازداشت شده گان از سوی امنیت ملی است. وی، رییس یک رستورانت ترکی در مکروریان کابل است.

با این هم، امنیت ملی تا کنون در بارۀ بازداشت این آموزگاران هیچ چیزی نگفته است.

اما، سندی بدست آمده است که نشان می دهد، دادگاهی در ترکیه حکم بازداشت سامی یاووز، رییس رستورانت ترکی را صادر کرده است.

وحید فرزه یی، معاون اتحادیۀ حقوق دانان افغانستان در بارۀ این که آیا بازداشت این شهروندان ترک در افغانستان، از لحاظ قانونی مجوز دارد یا نه، چنین می گوید: «شخصی که به عنوان پناهندۀ سیاسی در یک کشور حضور میابد، کشور ساکن حق سپردن وی را مطابق قواعد جهانی به کشور متبوع ندارد.»

دولت ترکیه از افغانستان خواسته است تا این افراد را به انقره بسپارد. اما، کابل - انقره هیچ توافقی در بارۀ سپردن شهروندان شان به یک دیگر ندارند.

گفته می شود اگر این افراد به حکومت ترکیه سپرده شوند، کاری خواهد بود که در تاریخ کشور پیشینه ندارد.

افغانستان حتا در پایان جنگ جهانی دوم حاضر نشد که دیپلومات‎های آلمان نازی را به فاتحان جنگ بسپارد.

هم‌رسانی کنید