منابع نزدیک به طالبان، از برگزاری دور هفتم گفت وگوها میان طالبان و زلمی خلیل‌زاد، نمایندۀ ویژۀ امریکا برای صلح افغانستان تا کمتر از ده روز دیگر خبر می‌دهند.
زلمی خلیل‌زاد و طالبان، تاکنون شش‌بار با هم در قطر و ابوظبی با هم دیدار و دربارۀ چگونگی توافق صلح گفت‌وگو کرده‌اند.
خلیل‌زاد، اکنون در جریان هفتمین دور سفرهای منطقه‌یی و جهانی‌اش در کابل به سر می‌برد و انتظار می‌رود در پایان این دور سفرش به قطر برود و با طالبان دیدار کند.
منابع نزدیک به طالبان، می‌گویند که در نشست پیش‌رو، خلیل‌زاد و طالبان تلاش خواهند کرد تا در مواردی، به نتیجه‌یی دست یابند.
وحید مژده، آگاه مسایل سیاسی در این باره گفت: «امریکاییان تصمیم گرفته‌اند که یک سلسله امتیازاتی را به طالبان قایل شوند تا گفت وگوها از این حالت بیرون شود. امریکا آقای کرزی را فرستادند به مسکو که با طالبان صحبت بکند با این امید که آقای کرزی بتواند از دوستی و سابقه آشنایی و قومی خود با آقای ملابرادر استفاده بکند که این هم نتیجه مطلوب ندارد و بعد از آن ما شاهد رهایی زندانیان طالبان از زندان‌های حکومت هستیم که این‌ها همه پیوند دارند به همین مساله.»
واشنگتن همزمان با پیشبرد گفت وگوهای رو در رو با طالبان، مأموریت دیگری را نیز بر دوش کشیده‌است؛ شکل‌دهی گفت وگوها میان افغانان که در این کار آلمان نیز هم رکابش شده‌است.
بربنیاد گزارش‌ها، قرار است پس از برگزاری هفتمین دور گفت وگوهای امریکا و طالبان نشستی دیگری دربارۀ صلح افغانستان در ناروی برگزار شود.
گزارش‌هایی وجود دارند که در این نشست، امرالله صالح، معاون نخست دستۀ انتخاباتی «دولت ساز» و سلام رحیمی، رییس دفتر رییس‌جمهور غنی نیز دعوت شده‌اند. از این رو طالبان در این نشست شرکت نخواهند کرد.
نظر محمد مطمئن، آگاه مسایل سیاسی اظهار داشت: «یک‌بار سید طیب آغا، رییس دفتر سیاسی طالبان در قطر در سال ۲۰۱۵ در روند اسلو شرکت کرده بود، اما این‌بار گفته می‌شود که طالبان به این خاطر این خواست را رد کرده‌است که نماینده‌گان حکومت نیز در این نشست به‌گونۀ رسمی دعوت شده‌اند.»
گل رحمان قاضی، رییس شورای صلح و نجات افغانستان نیز بیان داشت: «اگر عدم وحدت ملی و اجماع ملی رفع شوند من یقین دارم که طالبان بیش‌تر علاقه‌مند این استند که در افغانستان صلح بیاید و یک حکومت مشارکتی ایجاد شود.»
طالبان هرچند هفت بار با امریکا – که شش بار آن به رهبری خلیل‌زاد بود – دیدار و گفت‌وگو کرده‌اند، اما همواره از گفت‌وگو با حکومت افغانستان سر باز زده‌اند.
دیدگاه تان در این باره