برخی از باشندگان شهر گردیز که در روستای "وچ غرک" بودوباش دارند، می‌گویند که از هر گونه خدمات رفاهی محروم استند.

آنان می‌گویند که به علت جنگ‌های که در سال‌ها پسین در منطقه شان وجود داشت، به آنان خدمات لازم انجام نشده است.

باشندگان این روستا از حکومت سرپرست و نهاد‌های امدادرسان خواهان توجه جدی در عملی کردن پروژه‌های توسعه‌یی در بخش‌های معارف و بهداشت استند.

محمد آجان احمدزی، بزرگ قوم، گفت: «ما از هر چیزی محروم استیم. در حکومت گذشته یک مرکز درمانی را برای ما به گونه‌ی شفاهی منظور شده بود، اما تا هنوز مرکز درمانی نداریم. تا مکتب ابتدایی داریم که گاهی در یک خانه و گاهی هم در خانه‌ی دیگر منتقل می‌شود.»

رحیم گل، یک بزرگ قوم دیگر، گفت: «ما نه کلینیک داریم، نه مکتب داریم، نه آب آشامیدنی داریم. ما مربوط مرکز شهر استیم، اما تا هنوز حتی در حکومت طالبان نیز به ما چیزی صورت نگرفته است.»

شاه محمد، بزرگ قوم، گفت: «در بیست سال گذشته هیچ کاری به ما صورت نگرفته است. چون اینجا طالبان حضور داشتند و کسی از ترس نمی‌توانست کاری انجام دهد.»

در همین حال، شماری از دانش‌آموزان از نبود مکان‌های آموزشی نیز شکایت دارند و می‌گویند که هم‌اکنون، در یک خانه‌ی کرایی به آموزش می‌پردازند.

لطف الله، مدیر مکتب روستای غرک، گفت: «خیلی چالش‌های زیاد داریم، خانه‌ی درسی را که فعلن وجود دارد، خیلی خراب است.»

محبت الله، دانش‌آموز، گفت: «مکتب ما تعمیر ندارد، کم‌بود کتاب و آموزگار نیز وجود دارد.»

عمران، دانش‌آموز دیگر، می‌گوید:‌ «وقتی که هوا گرم و یا بارانی باشد، نمی‌توانیم به مکتب برویم. برای مکتب ما ساختمان ساخته شود و به ما کتاب توزیع گردد.»

از سویی هم، مسوولان محلی پکتیا می‌گویند، درمناطقی که پیش از این خدمات توسعه‌یی انجام نشده است، توجه بیش‌ترخواهند کرد.

ثواب جان اسلام‌یار، رییس اطلاعات و فرهنگ پکتیا، گفت: «مسوولان توجه ویژه به این مناطق دارند. مناطقی که از خدمات محروم‌اند، به واقعیت که مردم‌اش خیلی اذیت شده و رنج دیده‌اند.»

منطقه کوهستانی وچ غرک در پانزده کیلومتری شهر گردیز مرکز پکتیا موقعیت دارد و نزدیک به ۸۰۰ خانواده در آن، زندگی می‌کنند.