شماری از نجاران در هرات می‌گویند، که در ماه‌های پسین بیش‌تر از ۴۰ درصد نجاران هرات به علت نبود کار، به ایران رفته و در آنجا کار می‌کنند.

آنان می‌افزایند که این پیشه کهن در هرات از رونق افتاده و تولیدات آنان نیز مانند گذشته پررنگ نیست. 

حامد ۹۲ ساله، نزدیک به ۲۰ سال می‌شود که سرگرم نجاری است.

حامد رضایی، نجار، گفت: «از زمانی که پدر و بابای ما در این منطقه بوده، مردم آشنایی دارند با کوچه خراطی. چیزی به حساب چوب اگر به کار آنان باشد، می‌فهمند که به کوچه خراطی باید بروند، اما اصلاً با قدیم مقایسه نمی‌شود.»

عبدالقدیر دلاوری، نجاردیگر، گفت: «شصت فیصد دیگر از این شصت فیصد هم روزگار خود را می‌چلانند، چهل فیصد هم مهاجر شدند به ایران رفتند مهاجر شدند، چون کار و بار نبوده و رفتند آن‌جا کار می‌کنند.»

به گفته نجاران، به دلیل مشکلات اقتصادی در جامعه، همانند گذشته مشتری ندارند و تولیدات آنان نیز کاهش یافته است.

در همین حال شماری از نجاران می‌گویند که با وجود مشکلات، تلاش می‌ورزند که این پیشه تاریخی از پای نیفتد.

بسم الله، نجار، گفت: «همین کسب اگر برابر است که به هم نخورد، اگر گفته مردکه چهار نفر در دنیا زنده باشد، کسب و کار است. راهی نیست، مگر کسب و کار باشد.»

در کوچه نجاری هرات،‌ اجناس مختلف چوبی مانند میز غذا خوری و کار، کرسی،‌ حفاظ برای راه پله،‌ دسته بیل و کلنگ،‌ قالب خشت،‌ تابوت و برخی اشیای تزینی تولید می‌شود.