Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
تصویر بندانگشتی

محرومیت باشندگان مناطق دور دست ولایت ارزگان از خدمات عامه

شماری از باشندگان مناطق دور دست ولایت ارزگان می‌گویند که در دو دهه پسین از هر گونه خدمات محروم بودند.

آنان از حکومت سرپرست خواستار ساخت مکتب‌ها، شفاخانه و تطبیق پروژه‌های توسعه‌یی استند.

باشندگان منطقه‌ "ابیان" که در ۵۰ کیلومتری شمال شرق شهر ترینکوت مرکز ولایت ارزگان زندگی می‏کنند می‌گویند که به سهولت‌های اولیه زندگی دست‌رسی ندارند.

صدیق الله، باشنده ارزگان، گفت: «ما در روستای خود در بیست سال گذشته یک جوان هم نداریم که درس خوانده باشد.»

نقیب الله، باشنده دیگر ارزگان، گفت: «ما می‌خواهیم که مکتب ساخته شود، وسایل پیدا شود که مردم، کودکان و دیگران تعلیم کنند.»

جاوید، باشنده ارزگان، گفت: «باید به ما مکتب ساخته شود، به ما کتاب بدهند، ما باید درس بخوانیم و نوشتن را بی‌آموزیم.»

به گفته‌ باشندگان محل، تطبیق نشدن پروژه‌ها توسعه‌یی، نبود مکتب‌ها، مرکزهای بهداشتی و نه رسیدن کمک‌های بشری چالش‌های آنان را چند برابر ساخته است.

صالح محمد، باشنده ارزگان، گفت: «صد افغانی را هم کار روز مزد نیست که انجام دهیم. به خدای خود حیران استیم که ما چی کنیم، از خانه هم به کدام سویی رفته نمی‌توانیم.»

در همین حال، مسوولان محلی اطمینان می‌دهند که به زودی برخی از پروژه‌های توسعه‌یی را در بخش‌های دور دست این ولایت عملی خواهند کرد.

خیرالله حقنما، رییس معارف ارزگان، گفت: «اگر تشکیل مکتب‌های دیگر به ما برسد، ما استحقاق شان را برای شان می‌رسانیم. و صنف‌های محلی که هر موسسه ایجاد کرده است ما استحقاق شان را رسانده‌ایم.»

جنگ‌های دو دهه پسین و خشک‌سالی‌های اخیر، باشندگان ارزگان را با چالش‌های زیادی رو‌به‌رو کرده است.

محرومیت باشندگان مناطق دور دست ولایت ارزگان از خدمات عامه

به گفته‌ باشندگان محل، تطبیق نشدن پروژه‌ها توسعه‌یی، نبود مکتب‌ها، مرکزهای بهداشتی و نه رسیدن کمک‌های بشری چالش‌های آنان را چند برابر ساخته است.

تصویر بندانگشتی

شماری از باشندگان مناطق دور دست ولایت ارزگان می‌گویند که در دو دهه پسین از هر گونه خدمات محروم بودند.

آنان از حکومت سرپرست خواستار ساخت مکتب‌ها، شفاخانه و تطبیق پروژه‌های توسعه‌یی استند.

باشندگان منطقه‌ "ابیان" که در ۵۰ کیلومتری شمال شرق شهر ترینکوت مرکز ولایت ارزگان زندگی می‏کنند می‌گویند که به سهولت‌های اولیه زندگی دست‌رسی ندارند.

صدیق الله، باشنده ارزگان، گفت: «ما در روستای خود در بیست سال گذشته یک جوان هم نداریم که درس خوانده باشد.»

نقیب الله، باشنده دیگر ارزگان، گفت: «ما می‌خواهیم که مکتب ساخته شود، وسایل پیدا شود که مردم، کودکان و دیگران تعلیم کنند.»

جاوید، باشنده ارزگان، گفت: «باید به ما مکتب ساخته شود، به ما کتاب بدهند، ما باید درس بخوانیم و نوشتن را بی‌آموزیم.»

به گفته‌ باشندگان محل، تطبیق نشدن پروژه‌ها توسعه‌یی، نبود مکتب‌ها، مرکزهای بهداشتی و نه رسیدن کمک‌های بشری چالش‌های آنان را چند برابر ساخته است.

صالح محمد، باشنده ارزگان، گفت: «صد افغانی را هم کار روز مزد نیست که انجام دهیم. به خدای خود حیران استیم که ما چی کنیم، از خانه هم به کدام سویی رفته نمی‌توانیم.»

در همین حال، مسوولان محلی اطمینان می‌دهند که به زودی برخی از پروژه‌های توسعه‌یی را در بخش‌های دور دست این ولایت عملی خواهند کرد.

خیرالله حقنما، رییس معارف ارزگان، گفت: «اگر تشکیل مکتب‌های دیگر به ما برسد، ما استحقاق شان را برای شان می‌رسانیم. و صنف‌های محلی که هر موسسه ایجاد کرده است ما استحقاق شان را رسانده‌ایم.»

جنگ‌های دو دهه پسین و خشک‌سالی‌های اخیر، باشندگان ارزگان را با چالش‌های زیادی رو‌به‌رو کرده است.

هم‌رسانی کنید

دیدگاه تان در این باره