برخی از باشندگان کابل میگویند که گرسنگی و فقر آنان را ناگزیر کرده تا در سرمای زمستان برای تهیه لقمه نانی در جادهها کار کنند.
هرچند بارش برف و باران برای بسیاری از شهروندان کشور خوشایند است، اما برای کسانی که با مشکلات اقتصادی روبهرو هستند، چندان خوشایند به نظر نمیرسد.
عجب گل، از جمله دهها باشنده کابل است که گرسنگی و فقر در سرمای زمستان او را ناگزیر کرده تا برای تهیه لقمه نانی در جادهها بوت پالشی کند.
او چالشهای اقتصادیاش را اینگونه بازگو میکند: «سه ماه شد در یک خانه شیشتیم هشت نفر استیم یک اتاق است سه و نیم هزار افغانی میدهم، سه ماهه از خانه کراه سرم مانده نه هیزم گرفتیم نه چیز دیگری میآیم در اینجا روز ۱۰۰ الی ۸۰ افغانی پیدا میکنم و روز خود را با همان سپری میکنم.»
میا باشنده کابل گفت: «تا حالا نه چوب گرفتیم نه زغال پیشه ندارم چی بخرم.»
شماری دیگر از باشندگان کابل میگویند که به علت چالشهای اقتصادی، توان خرید مواد خوراکی و سوخت را ندارند و از نهادهای کمککننده خواهان کمکاند.
محمد گل باشنده کابل گفت: «اقتصاد زندگی بسیار خراب است کار میکنیم در مارکیت ۱۰۰ الی ۱۲۰ از این بالا نمیرود همین حالا پاچههای و پاهایم تر است اگر مجبوری نباشد نمیآیم.»
نبیالله باشنده کابل گفت: «خداکند تاجران با ما همکاری کنند که یک چیزی چوب یا زغال مردم به خود بخرد.»
همزمان با این، برنامه جهانی خوراک اعلام کرده که به دلیل کمبود بودجه، بیش از هفت میلیون نیازمند در زمستان جاری از کمکهای نجاتبخش این نهاد در افغانستان محروم شدهاند.
اما وزارت اقتصاد میگوید که امارت اسلامی تلاش میورزد تا با راهاندازی پروژههای بزرگ، زمینه خودبسندگی افغانستان در بخشهای گوناگون را فراهم کند.
عبداللطیف نظری معین مسلکی وزارت اقتصاد گفت: «امارت اسلامی برای رسیدن کشور به خود بسندگی و استقلال مالی تلاش میکند در عین زمان ما از تاجران ملی و بینالمللی میخواهیم که در فصل سرما مردم ما را فراموش نکنند.»
عبدالنصیر رشتیا آگاه مسایل اقتصادی گفت: «سکتور خصوصی هم سرمایهگذاری کند و حکومت هم بتواند برخی پروژههای انکشافی خود را حرکت بدهد تا زمینه کار ایجاد کند بدون کار من فکر نمیکنم که بیکاری و فقر در کشور ازبین برود.»
فقر یکی از پدیدههای درازمدت در افغانستان است که به علتهای گوناگون، از جمله درگیریهای چهل سال اخیر و تغییرات اقلیمی، به میان آمده است.
به باور آگاهان، این پدیده زمانی در کشور ریشهکن خواهد شد که میزان فراگیری علم در جامعه افزایش یابد و حکومت طرزالعمل مشخصی برای از بین بردن این معضل در نظر گیرد.
دیدگاه تان در این باره