با وجود انتقادهای پی در پی دربارۀ نبود آکسیجن در شفاخانه‌های کوویدنزده، هنوز هم شماری از شفاخانه‌ها با کمبود آکسیجن روبه‌رو استند.
شماری از بیمار داران در شفاخانۀ علی جناح در غرب کابل می‌گویند که روزانه به اندازۀ کم آکسیجن به این شفاخانه می‌رسد که نیازمندی بیماران را رفع نمی‌سازد.
عزیزه یکی از این بیمارداران است. او می‌گوید که برای پرستاری مادرش که در شفاخانه علی جناح بستری است از دایکندی به کابل آمده‌است: «آکسیجن کم می‌رسد. هرچه مریض که این‌جا می‌میرد، از خاطر کمبود آکسیجن است. ما برای بدست آوردن آکسجن جنگ می‌کنیم. جنگ کرده، خون دل خورده می‌گیریم. هر باری‌که می‌روم آکسیجن می‌گیرم، سرم شوک وارد می‌شود؛ مریض می‌شوم. آمده‌ام پیش مادرم استم، اما خودم وضعیتم خیلی خراب است.»
نذیر که پدرش در شفاخانۀ علی جناح بستری است هم از کمبود آکسجن در این شفاخانه شکایت دارد: «نفرها می‌میرند. آکسجن نمی‌رسد. اگر برسد هم کم می‌رسد. یک روز نزدیک بود مادرم بدلیل نبود آکسجن بمیرد.»
با همه این انتقادها اما مقام‌های این شفاخانه در این باره چیزی نمی‌گویند.
وزارت صحت‌عامه با سه شرکت تولید کنندۀ آکسیجن پیمان بسته‌است. این شرکت‌ها روزانه ۴۵۰بالون آکسیجن باید به این شفاخانه برسانند. اما شماری از کارمندان و پزشکان شفاخانه علی جناح می‌گویند که روزانه در حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ بالون آکسیجن به این شفاخانه انتقال داده می‌شوند.
معصومه جعفری، معاون سخن‌گوی وزارت صحت‌عامه بیان داشت: «مشکلی‌که در این قسمت وجود دارد، تأخیر در ارسال آکسیجن به شفاخانه‌های ما است. وزارت صحت عامه از شرکت‌های تولید آکسیجن خواهش می‌کند که آکسیجن را به وقتش به شفاخانه‌ها برسانند.»
شفاخانه‌های علی جناح و افغان – جاپان که برای بیماران کوویدنزده اختصاص داده شده‌اند، اکنون با کمبود آکسجن روبه‌رو اند. در مرحلۀ پیشرفته بیماری کوویدنزده، بیماران بدون آکسجن نمی‌توانند نفس بکشند.
بربنیاد آمارهای وزارت صحت عامه تاکنون بیش از هفت صد تن در نتیجه بیماری کووید نزده در کشور جان باختهاند.