بزرگترین انتخابات جهان در هند به پایان رسید.
انتخابات پارلمانی هند که سی و نه روز را در بر گرفت به روز بیست و نهم ماه ثور پایان یافت.
در این انتخابات بیش از نهصد میلیون تن واجد شرایط رای دهی بودند؛ اما در هر کدام از هفت مرحله این انتخابات از شصت و سه تا شصت و نه درصد واجدان شرایط رای دادند.
انتخابات در برخی از ایالت‌ها چون بنگال و هاریانا با خشونت هایی همراه بود.
بربنیاد گزارش ها، هزینه پیکارهای انتخاباتی در هند هفت میلیارد دالر شده است.
قرار است که شمارش آرا به روز دوم ماه جوزا آغاز شود و تا شام همان روز، نتیجه نهایی آن اعلام شود.
شمارش و اعلام نتیجه آرای هر مرکز رای دهی در همان مرکز انجام می شود و سپس تمامی نتایج به کمیسیون مرکزی انتخابات هند فرستاده می شوند.
پیش از اعلام نتایج انتخابات، نتیجه پرسش از رای دهنده گان نشان می دهد که نخست وزیر مودی بیشترین آرای انتخابات را گرفته است.
رسانه‌ها و نهادهای ناظر انتخاباتی پیش بینی می کنند که ائتلاف "ان دی ای" متشکل از حزب حاکم "حاکم بهارتیا جاناتا" و احزاب و گروه های سیاسی متحدش تا بیش از سه صد کرسی از پنج صد و چهل و سه کرسی پارلمان را خواهند گرفت و به این ترتیب، مودی دوباره همچون نخست وزیر به قدرت خواهد رسید.
بر خلاف انتخابات سال ۲۰۱۴ میلادی، این بار حزب "کانگرس ملی" که بزرگترین رقیب حزب حاکم است نتیجه بهتری به دست خواهد آورد. در انتخابات پنج سال پیش این حزب بدترین نتیجه تاریخ انتخابات های هند را به دست آورد و تنها صاحب چهل و چهار کرسی در پارلمان شد.
اما نظرسنجی ها نشان می دهند که این بار ائتلاف "یو پی ای" که از کانگرس و احزاب و گروه های متحدش تشکیل شده است تا یک صد و بیست و هفت کرسی را به دست خواهد آورد.
برنامه های دو حزب برای انتخابات بیشتر بر مسایل اقتصادی استوار بوده اند.
حزب "بهارتیا جاناتا" وعده سپرده است که تا سال ۲۰۲۲ با ساختن کانال های آبیاری، بازارهای پر فروش، جاده ها و ذخیره گاه ها، درآمد دهقانان را دو برابر بسازد و به دهقانانی که بیش از شصت سال عمر دارند معاش بازنشسته گی بدهد.
هزینه چهارده میلیارد دالری بر تحصیلات عالی و ساختن دانشکده های تازه به ویژه در رشته های طب، حقوق و انجینیری از وعده های دیگر این حزب استند.
اقتصاد به ویژه زراعت، در صدر برنامه های حزب کانگرس نیز بود.
این حزب گفته که به دهقانان وام های گونه گون خواهد داد و تعرفه صادرات را خواهد برداشت.
پرداخت سالانه هفتاد و دو هزار روپیه به حساب بانکی اعضای زن خانواده هایی که ماهانه کمتر از دوازده هزار روپیه درآمد دارند نیز از وعده های این حزب بودند؛ که با توجه به نتیجه رای پرسی، فرصت عملی سازی آن برای "کانگرس" وجود نخواهد داشت.
شاراد کوهیلی، یک اقتصاد دان هندی، پیروزی مودی را در انتخابات برای بهبود اقتصاد این کشور بسیار خوب می داند.
«اگر حزب مودی به پیروزی برسد، او می تواند برنامه های اقتصادی را که در پنج سال گذشته عملی کرده بود ادامه دهد و پس از یک دوره ابتدایی، پروژه هایش را تکمیل کند؛ اما پیروز نشدن این حزب به معنای فروپاشی اقتصاد هند خواهد بود؛ زیرا از سر گیری پروژه ها بربنیاد برنامه های کانگرس عملی نیست.»
احزاب کوچکتر هم برنامه های خودشان را دارند که می گویند اگر به پارلمان راه یابند آنها را به پیش خواهند برد.
مثلاً حزب کمونیست هند می خواهد تنخواه کارمندان دولتی دو برابر شود و یا حزب کانگرس ملی گرا می گوید که برای گفتگو با پاکستان در باره مساله هراس افگنی تلاش خواهد کرد.
اما این گونه نیست که تمامی مردم هوادار نرندرا مودی باشند.
در روزهایی که برای پوشش خبری انتخابات هند در دهلی به سر می بردم و به ایالت های دیگر نیز رفتم، مردمانی را از قشرهای گونه گون "راننده، فروشنده، خبرنگار..." دیدم که می گفتند تنها به این علت به حزب "کانگرس" رای می دهند که از حزب "بهارتیا جاناتا" راضی نیستند؛ وگرنه "کانگرس" را نیز شایسته تشکیل حکومت و "راهول گاندی"، رهبر این حزب را شایسته نخست وزیری هند نمی دانند.
در دهلی نو و ایالت های هاریانا و پنجاب که به آنها سفر کردیم، تنها شمار اندکی از دهقانان از برنامه های اقتصادی نرندرا مودی برای دهقانان راضی بودند.
یکی دیگر از مسایلی که در این روزها گواه آن بودیم، نارضایتی برخی از مسلمانان از حکومت مودی بود.
در دهلی نو شماری از مسلمانان می گفتند که با تبعیض رو به رو استند؛ اما هیچ کدام از آنان حاضر نشدند که در برابر کمره در این باره سخن بگویند.
اما این که یک صد و هفتاد و میلیون باشید و در یک کشور یک اعشاریه سه میلیاردی اقلیت باشید مساله جالبی است.
با این همه، به پایان رسیدن انتخابات پارلمانی هند افکار هزاران تن از کارمندان کمیسیون انتخابات و نزدیک به دو میلیون تن از نیروهای امنیتی به شمول ارتش و پولیس را که امنیت انتخابات را تامین می کردند آرام ساخته است.
اکنون هند باید چهار روز دیگر صبر کند تا مطمئن شود که آیا راهی را که نرندرا مودی برگزیده است ادامه خواهد داد و یا پس از چندین سال، دوباره حزب کانگرس مسیر دیگری را در این کشور آغاز خواهد کرد.
