فدراسیون جهانی فوتبال یا فیفا به روز شنبه (۷حوت) از فدراسیون فوتبال افغانستان خواسته است تا انتخاباتاش را به تعویق بیاندازد و میافزاید که «اوضاع کنونی به روند انتخابات صلح آمیز، شفاف و منظم مساعد نیست.»
فاطمه سامبا، دبیر کل فیفا در نامهیی اعلام کرده است که فدراسیون جهانی فوتبال نمیتواند که ناظراناش را برای نظارت از پروسه و مدیریت انتخابات فدراسیون فوتبال افغانستان که به تاریخ ۲۵ اپریل سال روان میلادی تعیین شده است، بفرستد.
در این نامه از فدراسیون فوتبال کشور خواسته شده است تا «امور خویش را، به صورت مستقلانه و بدون مداخله طرفهای سوم، به پیش ببرند.»
این نامه میافزاید: «هرگونه تخلف و عدم توانایی، برای بهجا آوردن این امر، میتواند باعث وضع تحریمها، مطابق به مادههای اساسنامه فیفا، در برابر فدراسیون مذکور گردد.»
این نامه به فدراسیون فوتبال افغانستان، یک روز پس از آن فرستاده میشود که چهار عضو مجلس نمایندهگان کشور به گونۀ غیر منتظره وارد فدراسیون شده و به روی اوراق رأی امضاء کردند و نیز خواستار نظارت مستقیم در انتخابات شدند.
گفته میشود که این هئیت مجلس نمایندهگان از سوی عبیدالله بارکزی، رییس کمیسیون شکایات مجلس نمایندهگان رهبری میشد.
آقای بارکزی در این باره میگوید: «این حق ماست تا از این پروسه نظارت کنیم.»
وی ظاهرأ استدلال میکند که نظارت آنان مهم تر از فیفا بوده است.
گفتنیست که کرام الدین کریم، رییس کنون فدراسیون فوتبال کشور و هارون پولپزی، یک بازرگان از نامزدان انتخابات فدراسیون کشور میباشند.
نگرانیها نیز هم سان اند؛ مداخلات در این روندها؛ چیزی که حتا فدراسیون جهانی فتبال یا فیفا را هم نگران کرده است.
سید علی رضا آقا زاده، سکرتر جنرال فدراسیون فتبال، میگوید: «نمی خواهیم که فوتبال افغانستان به سرنوشت کویت، پاکستان یا اندونیزیا دچار شود و افتخاراتی که بعد از ۹۵ سال یا ۹۶ سال، حاصل فوتبال افغانستان شدهاند، به دلیل مداخلاتی که واقعاً من فکر میکنم بیبنیاد استند، فوتبال افغانستان با یک تحریم و یا یک سقوط مواجه شود.»
در نامهیی رسمی فیفا به فدراسیون فتبال افغانستان، تأکید شده است که انتخابات این نهاد که قرار بود به روز پنجم ماه اپریل برگذار شود، باید تا زمان بررسی این قضیه از سوی فیفا، به تعویق بیافتد.
در این میان، دست اندرکاران ورزش در افغانستان، بیشتر از هر کسی و نهادی، نگران اند؛ نگران این که رفته رفته دستآوردهای ورزشی، در زد و بندهای سیاسی در کشور، گم نشوند.
ظاهر اغبر، رییس کمیته ملی المپیک، میگوید: «در حالی که در سرزمین ما جنگ است، انفجار است، انتحار است؛ ولی فرزندان کشور میتوانند که افتخارات بسیار بزرگی را نصیب افغانستان بسازند و اگر در این مسأله (در ورزش) مداخله بکنند، نشود که فوتبال افغانستان و المپیک افغانستان، به تعلیق برود.»
این که دیدگاه مشخص حکومت در بارۀ این وضع نابسامان ورزش در کشور چیست، روشن نیست؛ تاکنون هرکدام از بلندپایه گان حکومت، در این باره، گپ های متفاوتی گفتهاند.
در این میان، احمد ضیا مسعود، نماینده ویژه رییسجمهور در امور اصلاحات و حکومت داری خوب، میگوید که حکومت به هیچ کسی، اجازۀ دخالت در امور ورزشی را نمیدهد.
وی میافزاید: «اگر سپورت افغانستان را سیاست زده ساختند، یا اگر در سپورت، مسایل قومی را دامن زدند، باز این دستآورد هم در همان نیم راه از بین میرود و این کار درستی نیست! ما به هیچ نهادی، حق نمیدهیم که در مسایل سپورت افغانستان مداخله بکند. بمانند که سپورت مسیر طبیعی خود را سپری بکند.»
فوتبال، کرکت و تکواندو پس از سقوط رژیم طالبان، پیشرفت چشمگیری داشته است.
صعود ۴۷ پلهیی فوتبال کشور از ردۀ ۱۹۸ به ۱۵۱، راه یافتن تیم ملی کرکت کشور به ده تیم برتر جهان و دریافت نخستین مدال المپیک در تاریخ افغانستان، از دست آوردهای ورزش در کشور به شمار میروند.