شماری از سیاست‌گران آن‌چه را که عدم اجماع سیاسی در داخل کشور می‌گویند به‌عنوان عامل اصلی به‌میان آمدن بحران کنونی در کشور می‌دانند و بر شکل‌گیری هرچه زودتر اجماع سیاسی تأکید دارند.
از این میان، رحمت‌الله نبیل، رییس پیشین امنیت ملی افغانستان می‌گوید که شیوۀ نادرست حکومت‌داری، از علت‌های اصلی به‌میان نیامدن اجماع ملی در کشور است.
آقای نبیل می‌افزاید که تنها گزینۀ ممکن که می‌تواند افغانستان را از بحران بیرون بکشد، به‌میان آمدن اجماع سیاسی است کشور است: «حالا هم که اکثر سیاسیون اجماع ندارند، دلیلش هم این است هر زمانی‌که یک جایی گرد می‌آیند بر سر جای نشستن بین خود مشکل پیدا می‌کنند و این‌که چه‌کسی اول حرف بزند؛ این خود برای وضعیت افغانستان خبر خوب نیست.»
اسدالله سعادتی، معاون معاون شورای عالی مصالحۀ ملی نیز به این باور است که نحوۀ حکومت‌داری از سوی رییس‌جمهور غنی در سال‌های پسین باعث شده‌است که بی‌باوری سیاست‌گران به حکومت بیشتر شود.
آقای سعادتی می‌افزاید که این بی‌باوری میان سیاست‌گران این ذهنیت را به‌وجود آورده‌است که کار مشترک با این حکومت ناممکن است: «در این شرایط، ما تنها در صورتی می‌توانیم شرایط را تغییر بدهیم و سران اقوام و احزاب را بسیج کنیم در کنار نظام که در واقع میکانیزم تصمیم‌گیری خودرا، میکانیزم کاری و اداری و عملیاتی را به‌یک شکلی تغییر بدهیم.»
اسدالله سعادتی تأکید دارد که اگر حکومت سیاست و شیوۀ کاری خود را تغییر دهد، اجماع سیاسی به‌میان خواهد آمد و پیروزی طالبان از راه جنگ ناممکن خواهد شد: «دفاع موفقانه تنها در گرو یک بسیج ملی در محور شخصیت‌های سیاسی و نظامی با تجربه است.»
با این همه، ریاست‌جمهوری همانند همیشه تأکید می‌ورزد که تلاش‌های لازم برای ایجاد اجماع سیاسی در کشور، انجام شده‌اند.
لطیف محمود، معاون سخن‌گوی رییس‌جمهور بیان داشت: «حکومت افغانستان با گام‌های واقع‌گرایانه بحث صلح را از یک آرزو و یک گفتمان انتزاعی به یک گفتمان غالب و عملی مبدل کرده‌است.»
این در حالی است که شورای عالی دولت که قرار بود پیش از این شکل بگیرد، بدلیل اختلاف‌های سیاسی شکل نگرفته‌است.
همزمان با این اختلاف‌ها، طالبان حمله‌های شان را بر ولسوالی‌ها متمرکز کرده‌اند؛ چنان‌که بربنیاد آمارها در دوماه اخیر مرکزهای در حدود صد ولسوالی را تصرف کرده‌اند – اما حکومت می‌گوید که در حدود ده ولسوالی را دوباره پس گرفته‌است.