برخی از بانوانی که در بخش صنایع دستی کار می‌کنند، از کم رنگ شدن فعالیت‌های شان شکایت دارند. این بانوان می‌گویند که در اوضاع کنونی، کاروبار آنان در مقایسه با گذشته کاهش چشم گیر داشته است.

عالیه، کسبه کار گفت: «۵ سال می‌شود که اینجا کار می‌کردیم، پیش از آمدن تحولات کار ما بسیار خوب بود، پیشرفت‌های زیاد داشتیم، بعد از آمدن حکومت طالبان کارهای ما بسیار کم شد، محدودیت‌ها بر ما وضع شده، کارهای ما اصلا رو به رونق نیست، بازارها کم شده و بر ما قیودات بسیار زیاد وضع شده است.»

فیروزه، کسبه کار گفت: «خواست ما این است که برای بانوان باید اجازه کار داده شود، بدون کدام آزار و اذیت، چون بعضی فامیل‌ها مرد ندارند، باید همین زن‌ها را اجازه بدهند تا کار کنند.»

عالیه که در رشته کمپیوتر ساینس آموزش دیده است، مسوولیت یک خانواده ۵ نفری را به عهده دارد.

او افزون بر رشته کمپیوتر ساینس، در بخش دوخت صنایع دستی نیز مهارت دارد و بیشتر از پنج سال می‌شود که در کار گاه صنایع دستی سرگرم کار است.

به گفته او اکنون شمار کارگران زن در این کارگاه از بیست تن به سه تن کاهش یافته است.

عالیه، کسبه کار گفت: «۸۰ فیصد از خانم‌ها خانه‌نشین شده اند، از کارهای خود باز ماندند، زیادتر خانم‌ها نان‌آور خانه خود استند که فعلا در خانه استند و با مشکلات سخت اقتصادی روبرو استند.»

از سویی هم، برخی از فروشنده‌گان صنایع دستی در کابل، از نبود کار نیز شکایت دارند.

عزیزالله، فروشنده صنایع دستی گفت: «سابق که بود خانم‌ها در این قسمت بودند و کاروبار ما زیاد کار ما خوب بود، فعلا نیست کم شده است.»

خواجه همایون، فروشنده صنایع دستی گفت: « ۱۲ نفر دختر خانم‌ها و خانم بودند که کار می‌کردند، خیاط‌ها بودند حال فعلا همه شان در خانه بیکار است.»

در چنین اوضاعی بازرس ویژه ایالات متحده برای بازسازی افغانستان، می‌گوید که بیکار شدن زنان، اثرهای ناگواری بر اقتصاد افغانستان می‌گذارد. بر بنیاد یک گزارش این نهاد، نبود بانوان در صحنه‌یی کاری یک میلیارد دالر به اقتصاد افغانستان زیان وارد کرده است.