برخی از باشنده‌های پایتخت به‌ویژه کارگران روزمزد از نبود کار در ماه مبارک رمضان شکایت دارند.

کارگران روزمزد می‌گویند که حتی در جریان یک هفته یک روز هم نمی‌توانند کار پیدا کنند.

ایمل که چهارده سال درس خوانده و حالا به دلیل نبود فرصت‌های خوب کاری به‌گونه‌ی روزمزد کار می‌کند، به خبرنگار طلوع‌نیوز گفته است که از آغاز ماه رمضان تا اکنون فقط سه روز کار پیدا کرده است.

ایمل افزود: «خواست ما همین است که زمینه یک کار را فراهم کنند. خیلی مردم بی‌کار است؛ یکی جایی یک فابریکه جور کنند تا مردم کار کنند.»

برخی‌های دیگر نیز در کنار ایمل از بی‌کاری شکایت دارند.

محمد فاضل یکی دیگر از کارگران گفت: «من در این ماه مبارک رمضان دو روز سر کار رفتیم، هر روز سه صد افغانی، شش صد. نان خشک می‌خوریم، نه روغن داریم نه بوره و نه چای.»

وحید هم از جوانانی‌ست که از بیکاری گفت: «برای مردم غریب کار پیدا کنند تا مردم از بیچارگی بیرون شوند.»

هم‌زمان برخی از آگاهان مسایل اقتصادی ایجاد زمینه‌های کاری برای جوانان را در رشد اقتصادی کشور سودمند می‌دانند.

عبدالظهور مدبر آگاه مسایل اقتصادی گفت: «بنابر وخامت اقتصادی در افغانستان میزان اشتغال هرگاه بلند برود، سبب بلند رفتن قدرت خرید مستحلکین می‌شود و یا تقاضای موثر در مارکیت ایجاد می‌کند که خود انگیزه خوبی برای عرضه کننده است. در کل می‌تواند چرخ اقتصاد به چرخش بیاورد بنابراین کار در سکتور زراعت هم می‌تواند اثربخش باشد و هم در سکتور آب و برق هم می‌تواند اثر بخش باشد.»

پیش از این وزارت کار و امور اجتماعی آمار داده است که در سال ۱۴۰۲ خورشیدی برای بیش از ۱۰۰هزار نفر در کشور زمینه‌ کار فراهم شده است.