مسجد امام زمان، پس از حملۀ هراس افگنان چهره یی دیگری به خودش گرفته است؛ در هر گوشۀ این مسجد، پارچه های شیشه های پنجره ها و دروازه های این مسجد و نیز پاره های کتاب های دینی از جمله قرآن دیده می شوند.
خونهای نمازگزاران هنوز هم روی دیوارها و سقف این مسجد به چشم می خورند. بازمانده گان این رویداد در شوک اند و نمی دانند چه کنند.
سید عمر که این رویداد را گواۀ بوده است، میگوید: «حادثه به حدی دلخراش بود که کسانی زنده مانده بودند، گریه می کردند.»
با این همه، کارگران شهرداری از بامداد امروز، به پاک کاری این مسجد از لکه های خون و تکه های شیشه آغاز کردند.
این حمله، شبنه شب هنگام نماز شام رخ داد و بیشتر از پنجاه نمازگزار در این رویداد جان باختند و ده ها نمازگزار دیگر زخم برداشته اند.
علی اصغر، باشندۀ محل می گوید: «کسانی که این کار را می کنند اصلأ عقیده به دین، مسجد و به قرآن ندارند، این جا، جای عبادت است نه برای انتحار و انفجار.»
از سویی هم، شماری دیگر از باشنده گان محل خشم گین استند و حکومت را در تأمین امنیت شهروندان ناتوان می دانند.
عزیز رویش، آموزگار در این منطقه می گوید: «شعور سیاسی از این جامعه را در مجموع مورد سوال قرار می دهند؛ این جامعه به کجا روان است، به کجا افتیده، چقدر سقوط کرده است که در برابر همچون حوادث، چه قدر بی تفاوت و ساده بر خورد می کنند و چه قدر این ها را دسته بندی می کنند.»
پس از مسجد امام زمان در خیرخانه کابل، این مرگ بار ترین رویدادی است که در کابل رخ می دهد. مسؤولیت هر دو رویداد را که قربانیان آن نمازگزاران بودند، گروه داعش به عهده گرفته است.