در کمتر از دو سال گذشته، نزدیک به ۳۰۰ کارخانه کفش‌دوزی در کشور بسته شده‌اند.
اتحادیه کفش‌دوزان شهر کابل میگوید که به علت مشکلات اقتصادی و بی‌توجهی حکومت سرپرست به صنعت کفش‌دوزی، این کارخانه‌ها از فعالیت باز مانده‌اند.
محمد آصف جامی، رییس اتحادیه کفش‌دوزان شهر کابل، گفت: «متاسفانه مارکیت بسیار ضعیف است و دوباره خصوصا از پاکستان چین به شکل سیل آسا بوت و چبلی و این‌ها وارد می‌شود بسیار با کیفیت پایین و قیمت پایین که رقابت برای ما در برابر آن‌ها بسیار مشکل است.»
در همین حال، شماری از کفش‌دوزان کم‌بود مواد خام را در کشور از علت‌های رکود بازار کفش‌دوزی می‌دانند.
شجاع الدین که از سی سال بدینسو سرگرم این صنعت است میگوید با آن‌که کفش وطنی با کیفیت بلند تولید می‌شود، اما بازار مناسب برای این فرآورده داخلی در کشور وجود ندارد.
شجاع الدین به طلوع‌نیوز افزود: «مشکلات ما این است که مواد خام ما از خارج می‌آید اگر در وطن خودما تولید شود هم ما راحت می‌باشیم و هم قیمت‌های بوت ما ارزان‌تر می‌شود برای مشتریان ما.»
عبدالسمیع، کفش‌دوز، گفت: «فابریکه‌ها باید اینجا سرکار شود برای مردم زمینه فراهم شود و موادخام در همین‌جا تولید شود تا ما ترقی کنیم.»
از سویی هم، وزارت صنعت و تجارت اطمینان می‌دهد که این وزارت در تلاش رشد صنایع در کشور است.
عبدالسلام جواد، سخنگوی وزارت صنعت و تجارت، گفت: «در مورد مارکیت بوت و همه صنایع باید یادآورشوم که برای بازاریابی‌شان باید کیفیت در صنعت خود را بلند ببرند اگر با مشکل وارد کردن مواد خام از بیرون از کشور مواجه می‌شوند با وزارت صنعت و تجارت به تماس شوند.»
هم اکنون ۳۰۰ کارخانه تولید کفش در سراسر کشور فعالیت دارند و بر بنیاد اطلاعات اتحادیه کفش‌دوزان در حال حاضر افغانستان ظرفیت تولید ۲۰ میلیون کفش را در سال دارد، اما تنها سه تا چهار میلیون کفش تولید می‌کند.
دیدگاه تان در این باره