افتادن مرکزهای ولایت‌های نیمروز در غرب و جوزجان در شمال، با انتقادهایی به‌همراه شده‌است. بسیاری از شهروندان می‌گویند که نیروهای مردمی و حامیان این نیروها چنانی که باید در برابر طالبان عمل نکرده‌اند.
با آغاز حملات طالبان در بسیاری از ولایت‌ها خیزش‌های مردمی شکل گرفتند تا در برابر طالبان ایستاده‌گی کنند؛ اما جنگ در شبرغان، مرکز ولایت جوزجان، نشان داد که تنها یارمحمد دوستم، پسر مارشال دوستم، با افرادش در برابر طالبان می‌جنگند و از خیزش‌های مردمی خبری نیست.
به‌همین ترتیب، تصویرهایی‌که از ولایت نیمروز پخش شده‌اند، نشان می‌دهند که صدها تن از نیروهای امنیتی با موترهای زرهی و غیرزرهی به‌جای ایستاده‌گی در برابر طالبان به ایران فرار می‌کنند.
شماری از اعضای مجلس نماینده‌گان می‌گویند که به غیر از نیروهای کماندو، نیروهای دیگر بی درگیری بخش‌ها را به طالبان واگذار می‌کنند.
خالد اسد، عضو دیگر مجلس گفت: «ضعف مدیریت و نبود هماهنگی از چند سال به این‌سو باعث این اوضاع شد.»
شهر هرات نیز بیش از ده روز می‌شود که گواه نبردهای سنگین است. در هرات اما اسماعیل‌خان خود رهبری جبهه مقاومت را به‌عهده گرفته‌است و با نیروهای زیر امرش تاکنون در برابر طالبان مقاومت کرده‌است.
آقای اسماعیل‌خان، اخیرأ از حکومت انتقاد کرد که به او و نیروهایش امکانات لازم جنگی از سوی حکومت فراهم نشده‌است؛ انتقادی‌که اکنون نیروهای مارشال دوستم در جوزجان نیز دارند.
عبدالکبیر حیدری، عضو دفتر رسانه‌های جنبش اسلامی بیان داشت: «بسج مردمی تاهنوز حمایت مرکزی را نداشت که بلاخره امروز شاهد سقوط اکثریت نقاط شهر شبرغان استیم.»
مارشال دوستم که به‌تازه‌گی به کشور برگشته‌است، امروز با رییس‌جمهور غنی در ارگ دیدار کرد. نزدیکان آقای دوستم می‌گویند که آقای دوستم برای بهبود وضعیت در شمال طرح‌هایی را به رییس‌جمهور پیشنهاد کرده‌است.
احسان نیرو، سخن‌گوی مارشال دوستم اظهار داشت: «مهم‌ترین پیشنهاد مارشال صاحب دوستم اعلام نمودن وضعیت نظامی در افغانستان بود که این مورد از سوی رییس‌جمهور مورد استقبال قرار گرفت.»
با این همه، سه روز پیش رییس‌جمهور غنی اعلام کرد که دستور داده‌است تا نیروهای ویژه از بیست هزار تن به ۴۵هزار تن افزایش یابند.
فواد امان، معاون سخن‌گوی وزارت دفاع ملی گفت: «برنامه جلب و جذب و استخدام نیروهای تازه کماندو هم از میان نیروهای امنیتی و دفاعی و هم از بیرون از این چارچوب آغاز شده‌است.»
نیروهای ویژه، بار اصلی جنگ کنونی در کشور را به‌دوش می‌کشند و عملأ در چند ولایت مصروف نبرد با طالبان اند.