خانواده های دانش آموزان مکتب های افغان - ترک، در واکنش به یورش بر خوابگاۀ دخترانۀ این مکتب ها و نیز و بازداشت آموزگاران آن از سوی امنیت ملی، فردا به لوی سارنوالی شکایت می کنند.
این در حالی است که شام روز سه شنبه، نیروهای امنیت ملی افغانستان، با یورش بر مکتب دخترانۀ افغان – ترک در منطقۀ تایمنی کابل، سه آموزگار ترک و یک آموزگار افغان را با خود بردند.
خانواده های این آموزگاران می گویند که تاهنوز هیچ اطلاعی از آنان ندارند و از این بابت بسیار نگران اند.
زهرا یاووز، همسر سعیع یاووز – یکی از آموزگاران بازداشت شدۀ ترک- می گوید همسرش بی گناه است و حکومت افغانستان، باید او را آزاد کند.
او می افزاید: «همسر مرا، اطرافیان او دوست داشتند و به او احترام می گذاشتند. از او هیچ کسی آسیب ندیده است. ما به حکومت افغانستان باور داریم و باور داریم که او را به ما باز خواهد گشتاند.»
این خانواده، چهارده سال پیش به افغانستان آمدند و اکنون سه فرزند دارند؛ فرزند آخری آنان در افغانستان به دنیا آمده است و دو فرزند دیگر سمیع یاووز در دانشگاه های کابل محصل استند.
سمیع یاووز، مانند دو آموزگار دیگر مکتب های افغان - ترک، در دفتر سازمان ملل متحد در امور پناه جویان در کابل، درخواست پناهنده گی داده است.
با این هم، حکومت در بارۀ سرنوشت این آموزگاران مکتب های افغان - ترک، هنوز هم چیزی نمی گوید.
این رویداد پس از آن رخ می دهد که حکومت ترکیه پس از کودتای نافرجام این کشور، از حکومت افغانستان خواست تا مدیریت این مکتب‌ها را به ترکیه بسپارد، زیرا حکومت ترکیه ادعا می‌کند که این مکتب‌ها از سوی فتح الله گولن - کسی که از سوی حکومت ترکیه متهم به سازمان‌دهی این کودتا است - رهبری می‌شوند و با هراس افگنی پیوند دارند.
اما، مسؤولان، خانواده های دانش آموزان و دانش آموزان مکتب‌های افغان - ترک در افغانستان، با رد این ادعا می‌گویند این مکتب‌ها هیچ پیوند با هراس افگنی ندارد و نیز تا کنون هیچ نشانه یی که این ادعای حکومت ترکیه را ثابت بسازد، دیده نشده است.
مکتب‌های افغان ترک در افغانستان از معیاری‌ترین مکتب‌ها استند که دانش آموزان را با معیارهای جهانی آموزش می‌دهند.
دولت ترکیه از افغانستان خواسته است تا این افراد را به انقره بسپارد، اما کابل - انقره هیچ توافقی در بارۀ سپردن شهروندان شان به یک دیگر ندارند. و گفته می شود اگر این افراد به حکومت ترکیه سپرده شوند، کاری خواهد بود که در تاریخ کشور پیشینه ندارد؛ افغانستان حتا در پایان جنگ جهانی دوم حاضر نشد که دیپلومات های آلمان نازی را به فاتحان جنگ بسپارد.