دانش‌جویان دانشگاه کابل می‌گویند که شماری از کتاب‌های درسی آنان هنوز هم محتویات کهنه دارند، استادان با روش‌های کهنه تدریس می‌کنند و نیز امکانات بسنده در زمینه آموزش‌های عملی برای آنان فراهم نیست.

این دانش‌جویان می‌گویند که شماری از دانشکده‌ها امکانات آموزش‌های عملی دارند، اما این امکانات پاسخ‌گوی نیازمندی‌های تمامی دانش‌جویان نیستند.

دانشگاه کابل بزرگ‌ترین دانشگاه کشور است و اکنون بیست وسه هزار دانش‌جو در بیست و یک دانشکده این دانشگاه مصروف آموزش استند. این دانشگاه بیش از هشتاد سال پیش به فعالیت آغاز کرد.

ملکه همدرد، دانش‌جوی دانشگاه کابل، گفت: «تا اکنون ما همان چپترهای کهنه را خوانده‌ایم و همیشه به ما به شکل تیوریک درس داده شده است.»

منصور نیازی، دانش‌جوی دانشگاه کابل، گفت: «بعضی از استادان را هم داریم که فهم شان به خود شان وابسته است. آن‌ها این ظرفیت را ندارند که فهم و دانش شان را به دانش‌جو انتقال بدهند.»

از این میان دانش‌جویان دانشکده ژورنالیزم دانشگاه کابل می‌گویند که در هفته فقط یک روز امکان آموزش عملی برای آنان فراهم است.

سید زیور الدین هاشمی، مدیر مسوول رادیوی دانشکده ژورنالیزم، گفت: «این‌ها با آنکه تعداد شان زیاد است، ولی ما جدول نشراتی را قسمی تنظیم می‌کنیم که تمام دانش‌جویان بتوانند از این فرصت کارهای عملی استفاده خوب بکنند.»

این دانش‌جویان از چند ماه گذشته از یگانه استدیویی نشراتی شان به علت از کار افتادن یکی از ابزارهای این استدیو نمی‌توانند کار بگیرند.

در همین حال رییس دانشکده ژورنالیزم دانشگاه کابل می‌گوید که چهار سال پیش بخش فرهنگی سفارت امریکا ساختمانی با استدیوهای مجهز به آنان سپرده است، اما نبود هزینه برای ترمیم ابزارهای آسیب‌دیده در جریان کارگیری  باعث شده است که در چند ماه گذشته استدیوی نشرات رادیویی این دانشکده غیرفعال بماند.

رییس دانشکده ژورنالیزم می گوید که نصاب‌های درسی این دانشکده تازه است، اما امکانات این دانشکده در مقایسه به شمار دانش‌جویانی که سالانه به این دانشکده راه می‌یابند، بسنده نیستند.

وحید غروال، رییس دانشکده ژورنالیزم دانشگاه کابل، گفت: «همگام با این تغییرات در عرصه تخنیکی ژورنالیزم قدم گذاشتن و این معلومات را به شاگردان ارائه کردن کار دشوار هست. ولی استادان ما همین کار را کردند و می‌کنند.»

فیصل امین، رییس  تقرر و ترفیعات وزارت تحصیلات عالی، گفت: «تمام دانشکده‌های ما کارهای عملی و تطبیقاتی را انجام می‌دهند، حتا رشته‌های علوم انسانی. اگر در بخش‌های تخنیکی کدام مشکل به وجود می‌آید، هم دانشگاه کابل و هم وزارت تحصیلات عالی برای حل آن اقدام می‌کنند.»