عبدالله عبدالله، رییس اجراییه ملی می گوید که حکومت وحدت ملی در عملی شدن وعده هایش از بهر توانمند سازی زنان، پابند است.
رییس اجراییه که امروز در مر اسم گرامی داشت از هشتم مارچ، روز همبستگی زنان جهان، در کابل سخن می زد، هرچند تأکید کرد که در راستای بهبود نقش زنان در نهادهای دولتی تغییرات مثبت به میان آمده است، اما هنوز هم این وضعیت برای زنان قناعت بخش نیست.
رییس اجراییه تعهد می سپارد که از پیشرفت های زنان در بخش های سیاسی، نظامی، فرهنگی و اقتصادی پشتیبانی خواهد کرد.
وی یک بار دیگر تأکید می سپارد که طالبان دست از جنگ بردارند و همچون یک حزب سیاسی در کشور فعالیت نمایند، اما حکومت هیچ گاهی حقوق زنان را در گفت وگوها با طالبان نادیده نخواهد گرفت: «حکومت صدای صلح را بلند کرده ...مردم در جریان روند صلح حتمأ خواهند بود...هیچ معامله یی در پشت پرده نخواهد شد در غیاب مردم هیچ کاری نخواهد شد.»
همزمان با این، تونی لینزر، معاون فرستاده دبیرکل سازمان ملل متحد در افغانستان نیز می گوید که نقش زنان در گفت وگوهای صلح حیاتی است و آنان نباید نادیده گرفته شوند: «سازمان ملل متحد از تجدید تعهد حکومت افغانستان برای گفت وگوهای بی قید و شرط صلح استقبال می کند، اما می خواهم تأکید کنم که نقش زنان در هر گام صلح حیاتی است.»
با این همه، محمد خان، معاون اول ریاست اجراییه می گوید که نباید تعهدات در برابر زنان، شعاری باشد: «زنان افغانستان میراث نمی گیرند، به میراث برده می شوند آنان باید از حقوق شان با خبر شوند.»
شماری از زنان شرکت کننده دیگر این نشست، از مسؤولان دولتی می خواهند که به زنان تحصیل کرده زمینۀ حضور در نهادهای دولتی را فراهم بسازند.
هیلی ارشاد، یک عضو مجلس نماینده گان گفت: «لطفأ به این کارهای نمایشی تان برای زنان پایان بدهید...به طور نمونه چند تا زن را در شورای صلح برده اید، اما می گویند که صدای شان را کسی نمی شنود.»
با این وجود، جان بس، سفیر ایالات متحده در کابل از آن چه نقش گیری زنان در تغییر جامعه می گوید، ستایش می کند: «در افغانستان و ایالات متحده، نسل هایی از زنان، جنسیت را همچون یک مانع نپذیرفته اند و با این کار، جوامع ما را تغییر داده اند.»
نمایندۀ سازمان ملل متحد می گوید که زمان رویایی فرا رسیده است که دختران تحصیل کنند و در نظام سیاسی و اجتماعی افغانستان سهیم شوند.
بربنیاد آمارها در حال حاضر، سه ونیم میلیون تن از دختران به علت ناامنی ها به مکتب رفته نمی توانند.