محمد یحیی محب زاده، سرپرست موزیم ملی کابل به روز شنبه گفت که از سال ۱۳۸۸ هجری خورشیدی تا کنون بیش از هزار اثر تاریخی از ساحه مس عینک به موزیم ملی آورده انتقال یافته اند، اما با این هم شمار زیادی از اثرهای بزرگ این بخش به کابل انتقال نیافته اند و این برای مجسمه های بزرگ یک خطر است.

افغانستان را با داشتن آثرها تاریخی گوناگون، چهار راه دنیای کهن و باورها می دانند. بخش بزرگی از این آثار تاریخی و باستانی از دل کوه ها، دشت ها و مناطق مسکونی به دست آمده اند، مانند منطقه مس عینک ولسوالی محمد آغه لوگر منطقه یی در سی کیلومتری جنوب غربی کابل، جایی که گفته می شود هزاران قطعه باستانی دوره کوشانی و اسلامی را در دل دارد. مسوولان می گویند برخی از مجسمه های بزرگ از این منطقه به دست امده اند که امکان انتقال انها به مرکز وجود ندارند و به مراقب جدی نیازمند اند.

آقای محب زاده گفته است: "بیشتر از هزار پارچه آثار به موزیم انتقال کرده که آثار منقول بوده و آثاری که بی نهایت بزرگ و غیر منقول اند در ساحه وجود دارد. این یک مشکل است ولی وزارت اطلاعات و فرهنگ به شدت تلاش می کند که این آثار به موزیم انتقال یابند."

در همین حال، سرپرست موزیم ملی تاکید می ورزد که گنجینه طلای باختر یکی از مهمترین اثرهای باستانی و تاریخی کشور تا کنون در بیشتر از ده کشور بزرگ جهان به نمایش گذاشته شده است و این کار برای افغانستان یک صد و هفتاد و پنج ملیون دالرعاید داشته است.

چندین ماه است که گنجینه طلای باختر از افغانستان برای به نمایش گذاشته شدن در دیگر کشورها راه درازی پیموده است. این گنجینۀ بزرگ که میراث حاکمیت دوران یونان وباختر در افغانستان است، اکنون در کشور استرالیا قرار دارد و قرار است تا چندی بعد در دو موزیم جاپان به نمایش گذاشته شود. گفته می شود یک پروفیسور جاپانی به دولت افغانستان وعده سپرده است تا در زمان برگشت این گنجینه به افغانستان تا صد اثر تاریخی این کشور را که وی از بازار سیاه خریداری کرده است به موزیم ملی افغانستان بدهد.

محمد یحیی محب زاده سرپرست موزیم ملی کابل می گوید: " دوصد و سی و یک اثر تحت نام طلای باختری که از سال دوهزار و شش میلادی به این سو در بیشتر از ده کشور بزرگ جهان به نمایش گذاشته شده است تا کنون یک صد و هفتاد و پنج ملیون افغانی به عواید دولت رسانده است و هر کشوری که پیش پرداخت و پول کلی نمایش را محاسبه می کند به عواید دولت افغانستان افزایش می دهد."

از خورد تا بزرگ در دهلیزهای موزیم ملی کابل به دیدار اثرهایی آمده اند که با خموشی تمام، تاریخ و داستان ها را در خود جا داده اند.

زاهد همدرد باشنده کابل می گوید: " کودکان را با خود به موزیم ملی آورده ام تا حد اقل آشنایی داشته باشند با فرهنگ و تاریخ خود و این مهم است که افغانستان برای حفظ این اثرها تلاش کند."

یحیی باشنده کابل می گوید: " ما مطالعه داشتیم درباره تاریخ افغانستان و امروز آمدیم به موزیم تا تاریخ و آثارهای تاریخی را به شکل عملی ببینیم."

هنوز بخشی از این اثرها از راه های مختلف به بیرون از کشور قاچاق می شوند، مسوولان موزیم کابل برای جلوگیری از این کار افزایش کادرهای فرهنگی را در گمرگات و فرودگاه های کشور، یک نیاز می دانند. افغانستان کشوری با تاریخ پنج هزار ساله گفته می شود و در این مدت این کشور پیروان ادیان و باورهای زیادی را در خود جا داده است و اثرهای تاریخی به دست آمده از این دوره ها نشان دهنده آن است که افغانستان خواستگاه بسیاری از ادیان و مذاهب در منطقه بوده است.