Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
تصویر بندانگشتی

گزارش صلیب سرخ از بحران اقتصادی و اثرهای خشک‌سالی در افغانستان

بربنیاد گزارش تازه کمیته جهانی صلیب سرخ، افغانستان با یکی از بدترین خشک‌سالی‌ها در سال‌های پسین روبه‌رو شده است و مردم این کشور از کاهش ظرفیت، هزینه و افزایش قیمت‌ها رنج می‌برند.

در این گزارش آمده است که پس از ماه اسد سال ۱۴۰۰ هجری خورشیدی که امارت اسلامی اداره افغانستان را بدست گرفت، کمک‌های مالی جامعه جهانی که بیش از هفتاد درصد هزینه دولت را می‌ساخت، به حالت تعلیق درآمد و این بحران اقتصادی مردم را در سطوح مختلف متاثر ساخته است.

گزارش این کمیته جهانی واضح ساخته است که فرآورده‌های کشاورزی و منابع آبی در بخش‌های گونه‌گون این کشور کاهش یافته اند.

میرویس حاجی‌زاده، عضو اتاق زراعت و مالداری، گفت: «دهاقین ما بیشتر متضرر شدند؛ چونکه امسال خشک‌سالی بود و دهقان نتوانست که گندم للمی را که کشت کرده بودند، از زمین جمع‌آوری کنند و کاریزها هم خشک شد و تیل هم قیمت بود.»

در گزارش کمیته جهانی صلیب سرخ همچنان آمده است که بیشتر مردم به خوراک دسترسی ندارند.

از سویی هم، شماری از دکانداران در کابل می‌گویند که به علت گسترش فقر و بیکاری، شمار خریداران شان به گونه چشمگیر کاهش یافته است.

هارون، دکاندار، گفت: «مشتریان ما بسیار کم شده و دیگر از صد درصد مشتری که سابق بود، حالی به سی درصد یا بیست درصد رسیده. هر کس تقاضایش قرض است.»

بشیر احمد، یکی دیگر از دکانداران در کابل، می‌گوید: « سودا نیست کار و بار نیست، مردم بیکار هستند، پول که نباشد سر چه سودا بخرند.»

از ماه جوزا ۱۴۰۰ بدینسو، بهای مواد خوراکی افزایش یافته است.

شماری از رانندگان می‌گویند که به علت افزایش بهای دیزل و پترول، نمی‌توانند نان به خانواده‌ها‌ی شان پیدا کنند و از دکانداران بدهکار استند.

محمد طاهر، راننده، گفت: «من همین حالا قرض می‌کنم، می خورم، بخدا روزانه هم در کار هستم همین قدر نمی‌توانم خرچ روزانه خود را پیدا کنم.»

بربنیاد این گزارش، شماری از خانواده‌ها در افغانستان به علت مشکلات اقتصادی، ماه یک بار خوراک خوب پیدا می‌کنند. 

محمد عیسی، باشنده کابل، می‌گوید: «استرس و فشار روحی به حدی است که نه انگیزه درس خواندن نه انگیزه زمینه کار برایشان فراهم است که اینا تلاش کند.»

زلمی، یکی دیگر از باشنده‌گان کابل، گفت: «مایوس می‌شوم که همین قدر پیسه نداریم که یک بوجی آرد بخریم.»

کازاخستان بزرگترین صادر کننده گندم به افغانستان است که در این اواخر، به علت درگیری‌ها در اوکراین بر صادرات گندم خود به افغانستان محدودیت وضع کرده است.

گزارش صلیب سرخ از بحران اقتصادی و اثرهای خشک‌سالی در افغانستان

از سویی هم، شماری از دکانداران در کابل می‌گویند که به علت گسترش فقر و بیکاری، شمار خریداران شان به گونه چشمگیر کاهش یافته است.

تصویر بندانگشتی

بربنیاد گزارش تازه کمیته جهانی صلیب سرخ، افغانستان با یکی از بدترین خشک‌سالی‌ها در سال‌های پسین روبه‌رو شده است و مردم این کشور از کاهش ظرفیت، هزینه و افزایش قیمت‌ها رنج می‌برند.

در این گزارش آمده است که پس از ماه اسد سال ۱۴۰۰ هجری خورشیدی که امارت اسلامی اداره افغانستان را بدست گرفت، کمک‌های مالی جامعه جهانی که بیش از هفتاد درصد هزینه دولت را می‌ساخت، به حالت تعلیق درآمد و این بحران اقتصادی مردم را در سطوح مختلف متاثر ساخته است.

گزارش این کمیته جهانی واضح ساخته است که فرآورده‌های کشاورزی و منابع آبی در بخش‌های گونه‌گون این کشور کاهش یافته اند.

میرویس حاجی‌زاده، عضو اتاق زراعت و مالداری، گفت: «دهاقین ما بیشتر متضرر شدند؛ چونکه امسال خشک‌سالی بود و دهقان نتوانست که گندم للمی را که کشت کرده بودند، از زمین جمع‌آوری کنند و کاریزها هم خشک شد و تیل هم قیمت بود.»

در گزارش کمیته جهانی صلیب سرخ همچنان آمده است که بیشتر مردم به خوراک دسترسی ندارند.

از سویی هم، شماری از دکانداران در کابل می‌گویند که به علت گسترش فقر و بیکاری، شمار خریداران شان به گونه چشمگیر کاهش یافته است.

هارون، دکاندار، گفت: «مشتریان ما بسیار کم شده و دیگر از صد درصد مشتری که سابق بود، حالی به سی درصد یا بیست درصد رسیده. هر کس تقاضایش قرض است.»

بشیر احمد، یکی دیگر از دکانداران در کابل، می‌گوید: « سودا نیست کار و بار نیست، مردم بیکار هستند، پول که نباشد سر چه سودا بخرند.»

از ماه جوزا ۱۴۰۰ بدینسو، بهای مواد خوراکی افزایش یافته است.

شماری از رانندگان می‌گویند که به علت افزایش بهای دیزل و پترول، نمی‌توانند نان به خانواده‌ها‌ی شان پیدا کنند و از دکانداران بدهکار استند.

محمد طاهر، راننده، گفت: «من همین حالا قرض می‌کنم، می خورم، بخدا روزانه هم در کار هستم همین قدر نمی‌توانم خرچ روزانه خود را پیدا کنم.»

بربنیاد این گزارش، شماری از خانواده‌ها در افغانستان به علت مشکلات اقتصادی، ماه یک بار خوراک خوب پیدا می‌کنند. 

محمد عیسی، باشنده کابل، می‌گوید: «استرس و فشار روحی به حدی است که نه انگیزه درس خواندن نه انگیزه زمینه کار برایشان فراهم است که اینا تلاش کند.»

زلمی، یکی دیگر از باشنده‌گان کابل، گفت: «مایوس می‌شوم که همین قدر پیسه نداریم که یک بوجی آرد بخریم.»

کازاخستان بزرگترین صادر کننده گندم به افغانستان است که در این اواخر، به علت درگیری‌ها در اوکراین بر صادرات گندم خود به افغانستان محدودیت وضع کرده است.

هم‌رسانی کنید

دیدگاه تان در این باره