شماری از باشنده‌گان پایتخت امروز (یکشنبه ۱۷ حمل) انتقاد میکنند که مردم در «دشوارترین اوضاع» قرار دارند اما رهبران سیاسی کشور سرگرم زد و بندهای سیاسی استند.
آنان می‌گویند در روزگاری که، تمامی تلاش مردم برای بدست آوردن نان برای زنده ماندن است، این رهبران نه تنها کاری برای رسیده گی به مشکلات مردم نمی‌کنند بل با ادامه اختلاف های شان «اوضاع را بدتر میسازند».
احمد فهیم ، باشنده کابل، در این مورد گفت: «ما نمی‌دانیم که دیگر اینها چی می‌خواهند. مردم در بدبختی‌های زیادی استند، ویروس کرونا همه دنیا را گرفته...امید مردم همی رهبران استند و از آنان می‌خواهیم با هم جور بیایند.»
ریاض الدین نوری، باشنده دیگر کابل در این مورد گفت: «اینان وقتی نور دیده ما استند و پیش ما صاحب عزت استند که اتفاق داشته باشند، هرگاه اختلاف را دامن بزنند ما طرفدار اختلاف نیستیم و از هر دوی شان بیزار هستیم.»
در اوضاعی که افغانستان با مشکلات گونه گون همچون بحران کرونا، نبردها و ناامنی‌ها، نادارای و بیکاری روبرو استند، شماری ازباشنده‌گان پایتخت همهء مشکلات روز افزون شانرا به اختلاف‌های سیاسی رهبران شان پیوند میدهند.
عبدالسمیع،امام مسجد گفت: «در فکر ملت نیستند و در فکر چوکی خود استند که چگونه چوکی به دست بیاورند و چوکی از دست شان نرود. روزانه جوانان کشته می‌شوند شهید می‌شوند خانه‌ها یتیم و بیوه می‌شوند در فکر اینها کسی نیست.»
مشکلات کنونی کاروبار را در بخش‌های گونه گون با «رکود روبرو» کرده است و سرمایه گذاری‌ها نیز به گونه بی «پیشینه کاهش یافته اند».
سیف الرحمان یکی از فروشنده گان در پایتخت، می‌گوید که این روزها خریداری های مردم تنها به «خواربار خلاصه میشود» ودیگر هیچ چیز برایشان «نیاز اساسی نیست».
سیف الرحمان، یک فروشنده گفت: «مردم چون مجبور است خوراکه می‌خرند و چیزی دیگری نمی خرند، فروش ما بسیار کم شده.»
منصور هدایت، آگاه امور اقتصادی گفت:«کسانی که در تقابل سیاسی در سطح بلند قرار دارند باید نگرشی بر مردم داشته باشند...بدون شک بیشتر از ویروس کرونا اختلاف‌های سیاسی مردم را نگران ساخته است که حتا باعث کاهش کمک‌های جهانی شده است.»
ازسویی هم جامعه جهانی نیز جز قطع کمک‌ها به افغانستان دیگر راهی برای حل مشکلات سیاسی در کشور «نمیبیند» کاری که حتا پیشرفت‌های ۱۹ سال گذشته و هزینه میلیاردها دالر جامعه جهانی را به «هیچ نزدیک میسازد».