بربنیاد آمارهای نهاد پشتیبان رسانه‌های آزاد افغانستان (نی) از سال ۲۰۱۴ تاکنون یک‌هزار خبرنگار زن به‌علت‌های گوناگون وطیفه را ترک کرده‌اند.

این آمارهای نشان می‌دهند که در سال ۲۰۱۴ شمار خبرنگاران زن به دوهزار و ۴۰۰ تن می‌رسید در حالی‌که اکنون تنها یک‌هزار و ۵۰۰ زن خبرنگاری می‌کنند.

به‌گفتۀ مسؤولان نی، ناامنی به ویژه قتل‌های هدفمندانه، تبعیض‌ جنسیتی و امتیاز اندک از علت‌های اصلی دست کشیدن زنان از خبرنگار استند.

مجیب خلوتگر، رییس دفتر نی گفت: «دوهزار و چهار صد زن خبرنگار و کارمند زن در رسانه‌های افغانستان کار می‌کردند که این آمار شاید به یک هزار و پنجصد خبرنگار رسیده باشد.»

وحیده فیضی، مسؤول زنان کمیتۀ مصونیت خبرنگاران نیز افزود: «متآسفانه وضعیت مالی و اقتصادی رسانه‌ها به‌ویژه در دورۀ همه‌گیری کرونا یک شماری را بیکار ساخته‌است که ما را این مسله نگران ساخته‌است. اما این‌که با تهدیدات دختران رسانه‌ها را ترک کرده باشند، ما چنین ارقام را نداریم.»

بهشته ارغند، یکی از خبرنگارانی است که دو سال پیش در یکی از آژانس‌های خبری همچون خبرنگار کار می‌کرد. او می‌گوید به‌علت برخی از چالش‌ها و امتیاز اندک که دریافت می‌کرد، ناگزیر شد وظیفه‌اش را ترک کند: «من فکر می‌کنم اگر این حالت روان باشد، حالا که شمار زنان در رسانه‌ها کم شده‌است، در چند سال بعد ما شاهد خبرنگار زن در رسانه‌ها نخواهیم بود.»

این در حالی است که تنها در یک و نیم ماه اخیر، چهار خبرنگار در رویدادهای هراس‌افگنانه و قتل‌های هدفمند و همین‌طور رویدادهای مرموز دیگر جان‌های شان را از دست داده‌اند.

ادامۀ قتل خبرنگاران، باعث شده‌است که نه تنها شماری از خبرنگاران از کار دست بکشند که شماری از دانش‌جویان دانشکدۀ ژورنالیزم دانشگاۀ کابل نیز ترک تحصیل کنند.

سومن، یکی از این دانش‌جویان است. او می‌گوید پس از آن‌که ملاله میوند، گویندۀ تلویزون انعکاس در ننگرهار ترور شد، خانوادۀ او مانع تحصیل او شدند: «اگر این اوضاع ادامه پیدا کند، می‌دانم که همه جوانان ما آرزوهای شان به دل شان می‌ماند. هیچ‌کسی به آرزوی خود نمی‌رسد. خودم که خیلی رنج کشیدم، درد دیدم ما از آرزوی خود ماندم.»

افغانستان یکی از خطرناک‌ترین کشورها برای خبرنگاران در جهان شناخته می‌شود. یما سیاوش، الیاس داعی، ملاله میوند و فردین امینی روزنامه نگارانی اند که تنها در یک ونیم ماه گذشته در کشور جان باخته‌اند.