امارت اسلامی گزارش روزنامه نیویورک تایمز در پیوند به کشتار و ناپدید شدن کارمندان و نظامیان حکومت پیشین در افغانستان، را رد می‌کند.
نیویارک تایمز در یک گزارش تحقیقی می‌گوید که نزدیک به ۵۰۰ کارمند و نظامی حکومت پیشین در جریان هفت ماه پسین از سوی امارت اسلامی در ولایت‌های گونه‌گون کشته ویا هم ناپدید شده اند. این رویداد ها بیشتر در ولایت‌های بغلان و کندهار رخ داده است.
انعام الله سمنگانی، معاون سخنگوی امارت اسلامی می‌گوید که اینگونه گزارش‌ها بی‌بنیاد است و به هدف ایجاد بدبینی میان مردم و حکومت پخش می‌گردد.
آقای سمنگانی گفت: «گزارش نیویورک تایمز کاملا بی اساس، بدور از واقعیت و مغرضانه است و هدف آن ایجاد بدبینی و نفرت بین دولت و مردم افغانستان است. در حقیقت هیچ چنین چیزی وجود ندارد.»
گزارش می‌افزاید که امارت اسلامی فرمان عفو عمومی را رعایت نکرده و دست به کار های انتقام جویانه زده است.
اندر، آگاه مسایل سیاسی، گفت: «شاید تا اندازه‌یی حرف اینها به حقیقت نزدیک باشد، اما جهانیان و افغان‌ها از یاد نبرند که با رویکار آمدن امارت اسلامی در افغانستان یک تغییر جدی و انقلابی صورت گرفته است که ما شاهد مشکلات زیادی بودیم و خواهیم بودیم.»
گزارش نیویورک تایمز که در آن با خانواده‌های قربانیان نیز گفت‌وگو شده است، هفت ماه زمان برده است.
پسر یک نیروی نظامی پیشین از قتل پدرش حکایت می‌کند: «پدرام یک قهرمان بود، وقتی که داخل مرده خانه رفتم، دیدم که پدر شهیدم مثل برف سفید میزند و ریش اش هم سفید افتیده، دلم کوفت کرده بود. طالبان هدف شان همین است که فقط کشتار کنند.»
افسری که از شکنجه‌اش در بند قصه می‌کند: «از لت وکوب شروع تا اینکه آنجا یک چاه هم بود، می‌گفتند که شما اینقدر سال همرای ما جنگ کردید و از خاطر شما خیلی از چهره‌های برتر و بهتر ما را از بین بردید.
عزیز معارج، آگاه نظامی، به طلوع‌نیوز گفت: «تحقیقاتی که انجام شده و در آن با خانواده آنان صحبت شده، کاملن این تحقیق درست است. اگر این تحقیق دیگر هم تایید شود، بسیار می‌تواند خطر ناک باشد و دیگر هیچ کس بر طالبان اعتماد نمی‌کند. به خصوص نظامیان پیشین و کارمندان پیشین حکومت، آنان یک راه و چاره را پیدا می‌کنند تا کشور را ترک کنند و بروند.»
نظیر احمد ترکی، آگاه روابط بین‌الملل، گفت: «اگر این انتقام گیری‌ها ادامه داشته باشد، نه تنها اینکه طالبان مشروعیت کسب نخواهند کرد، بلکه سبب بدنامی بیشتر رژیم طالبان خواهد شد و همچنان مشروعیت ملی و بین‌المللی را به تاخیر خواهد انداخت.»
پس از بغلان و کندهار، ولایت‌های هرات، بدخشان، تخار، ارزگان، ننگرهار، کابل، خوست، هلمند، دایکندی، غور، بلخ، غزنی و کندز به ترتیب بیشتری قربانیان را داشته اند.
این در حالی‌ست که پیش از این برخی از نهاد های جهانی نیز از کشتار و رویداد های نقض حقوق بشری در افغانستان ابراز نگرانی کرده اند، اما کابل همواره این گونه ادعاها را رد کرده است.
دیدگاه تان در این باره