مقام‌های ارتش در ولایت ننگرهار ادعا می‌کنند که ۳۰۰ عضو داعش در ولسوالی اچین این ولایت به نیروهای ویژۀ ارتش تسلیم شده‌اند.

ولی الله، فرماندۀ نیروهای ویژۀ ارتش در اچین، می‌گوید که در میان این این اعضای داعش، زنان و کودکان نیز استند.

آقای ولی الله امروز (چهارشنبه، ۲۲عقرب) به طلوع‌نیوز گفت که این اعضای داعش در جریان یک هفتۀ اخیر به نیروهای ویژۀ ارتش تسلیم شده‌اند: «مدت یک هفته گذشته به تعداد ۳۰۰ نفر اعضای گروۀ داعش که خانم‌ها و اطفال و مردها می‌باشند، به اسپیشل فورس‌های/نیروهای ویژۀ ارتش تسلیم گردیدند. عملیات‌های مشترک ما همرای پولیس محلی، اردوی محلی و پولیس ملی و خیزش‌ها در قریه‌جات اچین اجراء نمودیم و فشارهای زیادی را بر گروه داعش وارد کردیم.»

اچین در ولایت شرقی ننگرهار، یکی از پایگاه‌های اصلی داعش به‌شمار می‌رفت، اما اخیرأ نیروهای حکومتی گفته‌اند که پناه‌گاه‌های این گروه را در این بخش ازبین برده‌اند.

در همین حال، شماری از جنگجویان داعش که به ارتش تسلیم شده‌اند، در گفت‌وگو با عبدالحق عمری، خبرنگار طلوع‌نیوز گفته‌اند که شهروندان پاکستان استند.

عبدالواحد، یکی از این جنگجویان داعش است. او می‌گوید که ۳۵سال دارد و باشندۀ ولایت  فراه – در غرب افغانستان – است.

عبدالواحد، می گوید که با هشت برادرش در منطقۀ دختوی ولسوالی اچین، شش سال پیش به گروۀ داعش پیوست و در نهایت با یک عضو زن گروۀ داعش که شهروند پاکستان است ازدواج کرد و اکنون یک پسر دارد: « وقتی‌که جنگ می‌شد، همه‌گی با اعضای خانوادۀ شان بودند. تعداد مجردان خیلی کم می‌باشد. اگر مجرد هم باشد، برای او اینجا زن پیدا می‌شود.»

عمر فاروق، عضو دیگر این گروۀ تسلیم شدۀ داعش است. او می‌گوید که ۴۰ ساله است و باشندۀ خیبرایجنسی پاکستان است.

به گفتۀ او، بسیاری از اعضای گروۀ داعش، باشنده‌گان منطقه‌های باجور واورکزی ایجنسی پاکستان استند: «همرای ما ازبیک بود، تاجک بود... از مناطق پاکستان ما هم بود، عرب هم بودند، برای ما معلوم نمی‌شد که این‌ها از کدام جا آمده‌اند.  دیگر اکمالات هم برای ما معلوم نمی‌شد بخاطریکه ما خود مان اکمال می‌کردیم و معلوم نمی‌شد که کی این‌ها را می‌دهند.»

مروت، عضو دیگر این گروه است که می‌گوید شهروند پاکستان است. مروت، می‌گوید که برای شان دستور داده شده بود ازبهر فشارهای نظامی، ننگرهار را ترک کنند و به کنر و ولایت‌های شمال افغانستان بروند: «در کنر مناطق کلان تحت تصرف این‌ها است؛ بعضی شان به کنر رفته و امکان دارد بعضی دیگر شان هم برود... مردم باجور پاکستان در این گروه زیاد است.»