هر روز، بیماری کوویدنُزده، جانهای کسانی را در کشور میگیرد. بیشتر این قربانیان، ناشناخته باقی میمانند؛ اما در این میان، کسانی هم استند که سالها بر پیشرفتهای بخشی از جامعه اثرگذار بودهاند.
چنانکه دو روز پیش، شاه محمود هارون، مدیر اداری و آموزگار خبرگزاری پژواک، در نتیجۀ بیماری کووید نُزده در کابل جان سپرد.
درگذشت شاه محمود هارون، در حالی رخ داد که ساعاتی پیش از آن، نام این خبرگزاری، در فهرست «سی قهرمان اطلاع رسانی در جهان»، جا گرفت.
شاه محمود هارون از پنجاهوهفتسال عمرش، در حدود بیستسال آن را در عرصه رسانهها کار کرد و در این میان، کار با خبرگزاری پژواک از دستاوردهای اساسیاش دانسته میشود.
دانش کروخیل، رییس خبرگزاری پژواک، شاه محمود هارون را از بنیادگذاران پژواک میگوید: «آن چهرۀ فعال و جوانی بود که از زمان تأسیس پژواک، در هفدهسال گذشته، برای بقای این نهاد، فعال ماندنش و در بخشهای گونهگون دیگر با این آژانس همکاری کرد.»
این فعال با تجربه عرصه رسانهها، پس از گرفتارشدن به بیماری کووید نُزده، دوشنبه شب، در حالی جان سپرد که ساعاتی پیش از آن، سازمان گزارشگران بی مرز، نام خبرگزاری پژواک را، بهر گزارشدهی شجاعانه در سایه تهدید ویروس کرونا، در فهرست «سی قهرمان اطلاعرسانی در جهان»، جا داد.
احمد صهیب حسرت، کارمند خبرنگار پژواک گفت: «این هم نتیجه تلاشهای هارون صاحب و همکاران دیگر همانند ایشان بود که پژواک توانست این لقب را بگیرد.»
احمد شاه عرفانیار، خبرنگار پژواک نیز افزود: «نهتنها برای خبرگزاری پژواک؛ بل برای تمام رسانهها یک ضایعه بزرگ است؛ زیرا او در بخشهای زیادی تجربه کاری داشت.»
نزدیکان شاه محمود هارون میگویند که او تا واپسین روزهای زندهگیاش هم از خانه به کارهای رسانهییاش ادامه میداد.
فرحت امین هارون، پسر شاه محمود هارون گفت: «نهتنها که یک شخص علمی بود؛ بل یک شخص دلسوز و فرهنگی هم بود. در حالی که مریض هم بود؛ اما وقتی میفهمید از خویشاوندان ما کسی مریض است، زنگ میزد و احوال آنان را میگرفت. مگر به مرور زمان، حوصلهاش کمی تنگ شد و موبایل خود را هم خاموش کرد.»
درگذشت این فعال عرصه رسانهها در افغانستان، نمونهیی از رویدادهایی است که کووید نُزده در کشور بهبار میآورد و هریک از این رویدادها، بر بخشهایی، اثرهای ناگوارشان را برجا میگذارند.
خبرنگاران و نهادهای مدافع رسانهها، درگذشت شاه محمود هارون را، تکانهیی برای جامعۀ رسانهیی کشور میدانند و باور دارند که تا دیرها این همچون ضایعهیی جبران ناپذیر خواهد ماند.