حکومت افغانستان می‌گوید که طالبان خواهان رهایی فردی استند که در رویدادهای چهار راه زنبق، حمله بر مراسم جنازه پسر محمد علم ایزدیار، حمله بر دانشگاه امریکایی افغانستان و حمله برخانه حاجی میرولی عضو پیشین مجلس نماینده گان نقش داشت.
این مرد لیل الدین نام دارد و مشاور امنیت ملی رییس جمهور می‌گوید که در کنار این مرد، طالبان خواهان رهایی چهار تن دیگر استند که در حمله‌های بزرگ هراس افگنانه نقش داشتند.
مشاور امنیت ملی می گوید که بر بنیاد قوانین کشور، حکومت صلاحیت رهایی آنان را ندارد.
از میان فهرست پنج هزار زندانی طالبان خواهان رهایی پنج تن از کسانی هم هستند که در حمله های بزرگ دست داشته اند.
لیل الدین یکی از این افراد است که در بخشی از شبکه انفجار در چهار راه زنبق، حمله بر مراسم جنازه پسر محمد علم ایزدیار، حمله بر دانشگاه امریکایی افغانستان و حمله برخانه حاجی میرولی عضو پیشین مجلس نماینده گان شناخته شده است.
بربنیاد سندهایی که طلوع نیوز دیده است، این فرد باشنده ولسوالی موسهی کابل است.
این سند ها نشان می دهند که لیل الدین فرمانده طالبان و مسوول یک گروه دوصد نفری طالبان زیر نام "نصرت بهیر" بوده است.
حمدالله محب، مشاور امنیت ملی رییس جمهور، امروز سه شنبه به طلوع نیوز گفت: «لیستی را که طالبان برای رهایی فراهم نموده بودند، پس از بررسی این نام ها از سوی لوی سارنوالی و ریاست عمومی امنیت ملی، در میان آنان پنج تن از کسانی بود که نمی توانستیم رها بسازیم، اینان افرادی بودند که در حملات کلان دست داشتند و یا قضیه های حق العبدی داشتند که بر بنیاد قوانین کشور، حکومت حق رهایی آنان را ندارد.»
اکنون پرسشی که مطرح می شود این است که طالبان در مرحله نخست چرا می‌خواهد که چنین افراد را از بند رها سازد؟
طالبان در مرحله نخست خواهان رهایی این پنج تن شده اند و یکی از علت هایی که هیئت طالبان گفتگوها را با حکومت افغانستان در باره رهایی زندانیان متوقف ساخت، نپذیرفته شدن رهایی این پنج تن از سوی کابل بود.
سید اکبر آغا، فرمانده پیشین طالبان، گفت: «طالبان باور ندارند که تنها مشکل همین پنج نفر باشد، آنان می گویند که حکومت بهانه جویی می کند.»
منابع نزدیک به طالبان به این باور هستند که ایجاد مشکلات در رهایی زندانیان دلخواه طالبان، یکی از علت هایی است که بخش هایی از کشور گواه گسترش جنگ‌ها از سوی طالبان شده است.
خلیل صافی، رییس پیشین نهاد پگواش در افغانستان، گفت: «تأخیر در رهایی زندانیان سبب شده است که جنگ‌ها شدت پیدا کنند و گفتگوهای بین الافغانی هم صورت نگیرد.»
تااکنون ۳۶۱ تن از زندانیان طالبان از بند حکومت افغانستان رها شده اند و ۶۱ زندانی هم از بند طالبان رها شده اند، اما طالبان می‌گویند که آزاد شده گان را نمی‌شناسند و حکومت افغانستان نیز می‌گوید که به جز نزده نظامی تمامی کسانی که از سوی طالبان آزاد شده اند غیرنظامیان استند.