در پی تصرف ولسوالی مالستان ولایت غزنی از سوی طالبان، صدها خانواده مجبور شده‌اند خانه‌های شان را در مالستان ترک کنند و به بخش‌های دیگر کشور پناه ببرند.
از این میان، نزدیک به سه‌صد خواده آوارۀ جنگ مالستان، در کابل پناه آورده‌اند که در وضعیت دشوار شب و روز می‌گذرانند.
بیشتر آواره‌گان جنگ مالستان که به کابل آمده‌اند، در غرب کابل به‌سر می‌برند و خواهان توقف بی‌درنگ جنگ در ماستان استند.
شکیلا، یکی از این بیجا شده‌گان گفت: «طالبان در خانه‌های ما جا گرفته بودند. شیشه در پنجره‌ها هیچ نمانده بود. اطفال و کودکان تمام شان جیغ می‌زدند. پولیس‌ها از داخل کوچه و ازمیان حولی‌ها شلیک می‌کردند و طالبان از رو در روی خانۀ ما.»
هدیه، بیجا شدۀ دیگر نیز بیان داشت: «صنف شش مکتب هستم. حالا که آنجا جنگ شده و مکتب‌ها شروع شده، ما نمی‌توانیم پس برویم.»
در یک بخش دیگری از غرب کابل، نزدیک به بیست خانوادۀ بیجاشدۀ جنگ بدون سرپناه و سهولت‌های یک زنده‌گی عادی، شب و روز می‌گذرانند.
این بیجاشده‌گان، می‌گویند که همه دارو ندار شان را از دست داده‌اند.
مومنه، بیجا شده از مالستان بیان داشت: «از بالای خانۀ ما تیر می‌آمد، راکت می‌آمد؛ نفر زیاد کشته شدند. دو، سه‌شب آنجا بودیم، اما نتانستم آنجا بمانیم؛ آمدیم. حالا پانزده روز است که از خانه دوریم.»
لیلا، بیجا شدۀ دیگر نیز افزود: «ما به حکومت کاری نداریم. فقط آرامی شود تا کِشت و کار و مواشی خودرا جمع کنیم و در خانه‌های خود بمانیم و آواره نشویم.»
این آواره‌گان جنگ می‌پرسند که چرا در جنگ میان حکومت و طالبان غیرنظامیان قربانی می‌شوند؟
فیروز، بیجا شدۀ جنگ مالستان اظهار داشت: «یک تعداد شهید شدند، یک تعداد زخمی به کابل رسیدند و یک تعداد دیگر که دو روز پیش آمدند، سالم استند.»
صادق صداقت، فعال جامعه مدنی نیز افزود: «واقعۀ مالستان کاملأ یک واقعۀ جداگانه است. در مالستان نزدیک به هفتاد تن کشته و زخمی شده‌اند.»
ولسوالی مالستان ولایت غزنی در حدود دو هفته پیش بدست طالبان افتاد. هفتۀ گذشته در پی عملیاتی، این ولسوالی از طالبان پس گرفته شد، یک روز پس از آن دوباره این ولسوالی بدست طالبان افتاد.