شماری از باشنده‌گان روستای حاجی پیک در ولسوالی شکردرۀ ولایت کابل ادعا دارند که طالبان جمعه‌شب پس از دو ساعت بازرسی در یکی از جاده‌های این روستا، چهارنظامی و یک اجیر شفاخانه پولیس را با خود بردند و سپس آنان را کشتند.
سید کمال‌الدین نظامی، سرباز ارتش و برادرش سید بهیرالدین، سرباز فرماندهی پولیس زابل، نیاز محمد، افسر پولیس، رامش افسر قطعات خاص پولیس و سید رحیم که در شفاخانه پولیس اجیر بود و با شش هزار تنخواه یگانه نان آورخانه‌اش بود از کسانی استند که به‌گفتۀ باشنده‌گان شکردره، پس از شکنجه به قتل رسیده‌اند.
نادر، باشندۀ شکر دره گفت: «این‌ها اجنبی‌ها استند به هدایت پاکستان یک برادر خود را شهید بی رحمانه می‌کنند.»
همایون، باشندۀ دیگر شکر دره نیز بیان داشت: «چهار، پنج تن کسانی بودند که دریشی اردو یا نظامی نداشتند، شخصی بودند؛ همان‌ها را از اینجا گرفتند و به آن طرف بردند.»
بسیاری از بستگان و اعضای خانواده‌های قربانیان، نمی‌خواهند با رسانه‌ها سخن بزنند.
سید گل محمد، کاکای پولیسی که در شفانه اجیر بود به سختی حاضر شد تا با طلوع‌نیوز دربارۀ چگونگی وقوع رویداد سخن بزند: «سید محمد رحیم را پنج مرمی در صورتش زده بودند بعد از آن در مهره پشتش خورده بود مردمی.»
لطف‌الله قریشی، فرمانده پیشین محلی در شکر دره نیز افزود: «در درۀ شکردره، قریه جات ناصری ولسوالی شکردره طالب‌ها ریشه دارند.»
باشنده‌گان محل می‌گویند که جمعه‌شب طالبان از روستاهای نه چندان دور به روستای حاجی بیک آمده بودند و در حدود دو ساعت ایست بازرسی ایجاد کرده بودند و افراد وابسته با دولت را با خود میبردند.
مایل آغا، باشندۀ محل بیان داشت: «از هفت و نیم، هشت بجه تا ساعت ده، این‌ها (طالبان) اینجا بودند. هیچ ارگان و هیچ‌کسی بالای ما دل نسوختاند. امروز این پنج تن را کشتند، فردا پنج تن دیگر را می‌کشند! ما به کجا برویم؟»
باشنده‌گان روستای حاجی بیک انتقاد می‌کنند که نیروهای امنیتی به‌جای این‌که طالبان را در روستاهایی که فعالیت دارند، تعقیب کنند، شب گذشته خانه‌های مردم محل را بازرسی کردند.
اما طالبان می‌گویند ادعای دست داشتن جنگجویان این گروه را در این رویداد بررسی می‌کنند و تا زمانیکه نیروهای امنیتی از جنگ دست نکشند، مصونیت نخواهند داشت.