شماری از کودکان کارگر در پایتخت از رسیدن به آرزوهای شان نا امید شده اند. آنان می‌گویند که به علت ناداری و گرسنگی، از مکتب رفتن محروم شده اند و برای زنده ماندن خود و اعضای خانواده‌های شان، به کارهای شاق رو آورده اند.

محمد از کودکانی است که می‌گوید از رسیدن به رویاهایش نا امید شده است، فقر و ناداری در چهره محمد از دور نمایان است، او می‌گوید که از آموزش بدور مانده است.

محمد، کودک کارگر، گفت: «اینجا قوطی جمع می کنم، در این زمستان در خانه چیزی نداریم، خداوند خیر تان بدهد، اگر همرای ما کمک کنید.»

در هر کوچه و پس کوچه پایتخت کودکان فراوانی مانند محمد به چشم می خورند، کسانی که از بام تا شام به فکر پیدا کردن لقمه نان اند، نه رفتن به مکتب

بسکو، کودک کارگر، به طلوع‌نیوز گفت: «همینجا در کنار سرک، بوت های مردم را رنگ می کنم، کار هم نیست، هوا زیاد سرد است.»

با آنکه در دو دهه گذشته میلیارد ها دالر برای بهبود وضعیت کودکان در افغانستان هزینه شد، اما ظاهرا این کمک ها اثرگذار نبوده اند.
 
مریم معروف، رییس نهاد تحکیم رفاه زنان و کودکان، گفت: «با تاسف چالش های کودکان افغانستان با گذشت هر روز در حال افزایش است و به شدت نگران کننده است. انتظار می‌رود که طالبان در چنین شرایط برنامه‌های قابل اجرا را برای جلوگیری از یک بحران بشری در افغانستان روی دست بگیرند.»

اما امارت اسلامی، می‌گوید که تلاش ها برای بهبود وضعیت کودکان در کشور آغاز شده اند.

بلال کریمی، معاون سخنگوی امارت اسلامی، گفت: «در بخش اقتصاد و تعلیم، امارت اسلامی پلان های زیادی زیر دست دارد تا یک فضای تعلیمی برای نسل نو، به ویژه به کودکان مساعد شود و وضعیت اقتصادی شان هم بهبود پیدا کند.»

افغانستان یکی از بدترین کشورها برای کودکان در جهان شناخته می‌شود.

افزون بر این که بیش از دو میلیون کودک سرگرم کارهای شاق اند، نزدیک به چهار میلیون تن از رفتن به مکتب محروم شده اند.