وزارت دفاع ملی میگوید هیئت حقیقت یاب رویداد قولاردوی ۲۰۹ شاهین، از همه جنرالان، افسران و سربازان این قولاردو بازجویی کرده است.
محمد رادمنش معاون سخنگوی وزارت دفاع ملی، روز یکشنبه (۱۷ ثور) به طلوعنیوز گفت که بررسیهای نخستین این هیئت نشان میدهند که غفلتهای کاری در داخل این قولاردو، این رویداد خونین را به باور آوردهاست.
وی افزود: «افسران وجنرالان قولاردوی ۲۰۹ شاهین که درقرار گاه، اوپراسیون، گارنیزیون، سوق و اداره و کسانیکه درهمو روز نوکری بودند، این جمع، تا اکنون در داخل قولاردو از آنان تحقیقات صورت گرفته و این تحقیقات هنوزهم ادامه دارد.»
یک منبع امنیتی به طلوعنیوز میگوید که تمامی مهاجمان در چهارچوب این قولاردو در ولایتهای بغلان، فاریاب و سرپل فعالیت داشتند و از همینرو به آسانی توانستند که داخل این قولاردو شوند.
این رویداد را اکنون هیئتی از وزارت دفاع ملی، ریاست عمومی امنیت ملی و شورای امنیت ملی بررسی میکند و تاهنوز این هیئت یافتههایش را با مردم شریک نساختهاست.
مهمند کتوازی، فرمانده پیشین قول اردوی ۲۰۹ شاهین، دراین باره گفت: «ما (من) اگر جرم داشته باشم، هیئتی که آمده باید جرم مرا ثابت سازد؛ ولی یک چیز را باید بگویم که در چوکات نظامی هر کس وظیفهی مشخصی خود را دارد. عمل بدی، زشتی که شده، مجرم دارد؛ باید بی (بدون) مجرم نباشد، ولی مه پیره دار نیستم.»
منابعی میگویند که درهنگام این حمله، سربازانیکه در دروازهها و برجها مسوولیت تأمین امنیت بودند، در آنجا حضور نداشتند، از همین رو حمله کنندهگان به سادهگی توانستند داخل این قولاردو شوند.
جاوید کوهستانی، نظامی پیشین گفت: « با تأسف، با وجود تجربهی که از رویداد چهارصد بستر وجود داشت، قول اردوی ۲۹ شاهین، بدون داشتن قطعهی ریزرف یا قطعهی منتظرهی مسلح در داخل یک گارنیزیون بزرگ و نفوذ دشمن، ازقبل در درون افسران، بریدملان و سر بازان با منابع دشمن در تماس بودند و زمینه این حمله گسترده را فراهم ساختند.»
از سوییهم، یافتههای شورای ولایتی بلخ در بارهی این رویداد نشان میدهند که برادر یکی از مهاجمان در تشکیل قولاردو، عسکر بوده است.
محمد هاشم عظیمی، عضو شورای ولایتی بلخ گفت: «یکی ازمهاجمین، برادرش سرباز بوده در قولاردو، اما دقیقا نتانستم که اسم حقیقی این شخص را پیدا بکنم.»
درهمین حال، یک منبع امنیتی میگوید که مهاجمان با استفاده از رنجرها و ساز و برگهای نظامی قولاردوی ۲۰۹ شاهین، به این قولاردو داخل شدند و بی پرواییهای مدیریتی سبب شدند که بیش از دو صدو پنجاه تن در این قولاردو جانهایشان را از دست بدهند.