Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
Thumbnail

معترضان کابل خواست‎های شان را به معاونیت سازمان ملل سپرده اند

معترضان در کابل می‎‌گویند که خواست‎های شان را با سفیر اتحادیه اروپا و دفتر معاونیت سازمان ملل متحد در کابل، در میان گذاشته‎اند و از آنان خواسته اند که برای بررسی رویدادهای خونین اخیر در کابل پا درمیانی کنند.

این معترضان تأکید دارند که دیگر به کمیته‎ها و کمیسیون‎های حقیقت یاب حکومت باور ندارند وگلوله باری نیروهای امنیتی بر معترضان از سوی سازمان ملل و نهادهای بی طرف بین المللی بررسی شود.

محمد عمر پروانی، یکی از این  معترضان گفت: «ما از جامعۀ جهانی خواستیم که خواست‎های ما در باره بررسی کشته و زخمی شدن معترضان روزجمعه، شفاف باشد. ما به این کمیسوین‎های دولتی باور نداریم و می خواهیم از خواست‎های که از دولت داریم جامعه جهانی پشتیبانی کند.»

معترضان که زیر نام «جنبش رستاخیز تغییر» از ده روز بدینسو در کابل چادرهای تحصن بر پا کرده اند و خواهان تأمین امنیت اند.

انگیزه یکی دیگر از این معترضان نیز بیان داشت: «رییس جمهور باید یک بار صدای مردم را بشنود. ما اصلاحات می خواهیم، امنیت می‎ خواهیم ... آیا این خواست‏های ما زیاد اند؟»

ابوبکر نیز اظهار داشت: «می‎ خواهم که انتحاری نشود، می خواهم زنده بانم و درس بخوانم.»

با آنکه تعداد چادرها در شهر زیاد اند، اما در میان این چادرها افراد کمی حضور دارند. امروز، در چادر چهار راهی خراسان، در حدود ۱۷ تن و در پل آرتل، نیز در حدود ۳۰ تن از معترضان، حضور داشتند.

و همین‎ طور در چادر های چهار راهی تایمنی، قوای مرکز و کارته پروان، تنها چند نگهبان حضور داشتند.

اما معترضان ادعا دارند که  تعداد شان از طرف شب بیشتر می‎شود.

ذکی یکی از این معترضان تصریح کرد: «روز ها تعداد کمی از مردم این‎جا استند اما شب زیاد مردم می آیند.»

تمیم نیز بیان داشت: «روزها به خاطر که مردم وظیفه می روند کار دارند، تعداد کم  در خیمه استند، اما شام‏ها زیاد اند.»

از سویی هم، در چادر اعتراضی چهار راهی زنبق که به حیث چادر  مرکزی «جنبش رستاخیز تغییر» گفته می شود، معترضان بیشتر به چشم می خورند.

در دهمین روز برپایی این چادرها، شماری از باشنده‏گان ولایت پکتیا امروز(یک‎شنبه ۲۱ جوزا) تازه به کابل رسیدند و به این جنبش پیوستند.

ندیم زدران، یک بزرگ قوم پکتیا گفت: «اصلاحات بیاورد، امنیت تأمین شود. ما به خاطری رأی دادیم که مردم مشکلات شان حل شود.»

پس از راه پیمایی‎هایی که در واکنش به حملۀ انفجاری جادۀ وزیر اکبر خان در کابل انجام شد و در گلوله باری نیروهای دولتی پنج تن در این راه پیمایی ها جان باختند، اعتراض کننده‎‏گان، چند چادر اعتراضی را در پایتخت برپا کردند.

در چند روز گذشته، برخی‎ها در ولایت‎ها و  امریکای و اروپا نیز اعتراض‏هایی را برای به میان آمدن اصلاحات در نهادهای امنیتی به راه انداخته اند.

معترضان کابل خواست‎های شان را به معاونیت سازمان ملل سپرده اند

اعضای «جنبش رستاخیر تغییر» می گویند که برای به میان آمدن اصلاحات در نهادهای امنیتی، از اتحادیۀ اروپا و نماینده‎گی سازمان ملل مل متحد در کابل، خواستار همکاری شده اند.

Thumbnail

معترضان در کابل می‎‌گویند که خواست‎های شان را با سفیر اتحادیه اروپا و دفتر معاونیت سازمان ملل متحد در کابل، در میان گذاشته‎اند و از آنان خواسته اند که برای بررسی رویدادهای خونین اخیر در کابل پا درمیانی کنند.

این معترضان تأکید دارند که دیگر به کمیته‎ها و کمیسیون‎های حقیقت یاب حکومت باور ندارند وگلوله باری نیروهای امنیتی بر معترضان از سوی سازمان ملل و نهادهای بی طرف بین المللی بررسی شود.

محمد عمر پروانی، یکی از این  معترضان گفت: «ما از جامعۀ جهانی خواستیم که خواست‎های ما در باره بررسی کشته و زخمی شدن معترضان روزجمعه، شفاف باشد. ما به این کمیسوین‎های دولتی باور نداریم و می خواهیم از خواست‎های که از دولت داریم جامعه جهانی پشتیبانی کند.»

معترضان که زیر نام «جنبش رستاخیز تغییر» از ده روز بدینسو در کابل چادرهای تحصن بر پا کرده اند و خواهان تأمین امنیت اند.

انگیزه یکی دیگر از این معترضان نیز بیان داشت: «رییس جمهور باید یک بار صدای مردم را بشنود. ما اصلاحات می خواهیم، امنیت می‎ خواهیم ... آیا این خواست‏های ما زیاد اند؟»

ابوبکر نیز اظهار داشت: «می‎ خواهم که انتحاری نشود، می خواهم زنده بانم و درس بخوانم.»

با آنکه تعداد چادرها در شهر زیاد اند، اما در میان این چادرها افراد کمی حضور دارند. امروز، در چادر چهار راهی خراسان، در حدود ۱۷ تن و در پل آرتل، نیز در حدود ۳۰ تن از معترضان، حضور داشتند.

و همین‎ طور در چادر های چهار راهی تایمنی، قوای مرکز و کارته پروان، تنها چند نگهبان حضور داشتند.

اما معترضان ادعا دارند که  تعداد شان از طرف شب بیشتر می‎شود.

ذکی یکی از این معترضان تصریح کرد: «روز ها تعداد کمی از مردم این‎جا استند اما شب زیاد مردم می آیند.»

تمیم نیز بیان داشت: «روزها به خاطر که مردم وظیفه می روند کار دارند، تعداد کم  در خیمه استند، اما شام‏ها زیاد اند.»

از سویی هم، در چادر اعتراضی چهار راهی زنبق که به حیث چادر  مرکزی «جنبش رستاخیز تغییر» گفته می شود، معترضان بیشتر به چشم می خورند.

در دهمین روز برپایی این چادرها، شماری از باشنده‏گان ولایت پکتیا امروز(یک‎شنبه ۲۱ جوزا) تازه به کابل رسیدند و به این جنبش پیوستند.

ندیم زدران، یک بزرگ قوم پکتیا گفت: «اصلاحات بیاورد، امنیت تأمین شود. ما به خاطری رأی دادیم که مردم مشکلات شان حل شود.»

پس از راه پیمایی‎هایی که در واکنش به حملۀ انفجاری جادۀ وزیر اکبر خان در کابل انجام شد و در گلوله باری نیروهای دولتی پنج تن در این راه پیمایی ها جان باختند، اعتراض کننده‎‏گان، چند چادر اعتراضی را در پایتخت برپا کردند.

در چند روز گذشته، برخی‎ها در ولایت‎ها و  امریکای و اروپا نیز اعتراض‏هایی را برای به میان آمدن اصلاحات در نهادهای امنیتی به راه انداخته اند.

هم‌رسانی کنید