سید طاهر روشن زاده، رئیس اتحادیه صنعت کاران ولایت بلخ با اشاره به مشکلات موجود فراه راه صنعت کاران در این ولایت می گوید که نا امنی، نبود بازار برای فروش فرآورده های این کارخانه ها، نبود جای مناسب و انرژی برق از عوامل رکود این کارخانه ها به شمار می رود.

گفته می شود که هم اکنون در حدود ۱۸۰ کارخانه ی تولیدی در بلخ به صورت نیمه فعال درآمده است و صد¬ها کارگر این کارخانه ها بیکار شده اند.

آقای روشن زاده از رئیس جمهور می خواهد که به وعده های خود مبنی بر پشتیبانی از صنعت کاران عمل کند تا این کارخانه ها بتواند تولیدات شان را افزایش دهند.

روشن زاده گفته است:" خواهان از این هستیم که نظر به وعده رئیس جمهور که صنعت کاران را حمایت می کنیم و از بانک ها خواسته بودند که قرضه در اختیار ما قرار دهند تا صنعت کاران سر پای خود ایستاد شوند، به این وعده ها عمل کند."

ذبیح الله، بیست و یک ساله یک تن از کارگرانی است که سه ماه می شود کارش را از دست داده است. او جویای کار است و در یکی از کارخانه های تولیدی برای دریافت کار آمده است تا بتواند شکم ۹ عضو خانواده اش را سیر کند.

ذبیح الله گفت:" قبلن در یک فابریکه تولید روغن کار می کردم چون فابریکه برق اش پرچوی دارد، مواد خام ندارد، در حال حاضر بیکار هستم و به دنبال کار سرگردان می گردم."

مهرالله ، یک تن از کارگران دیگر می گوید:"بیست نفر بودیم پیش، حالی برق نیست، مواد کم است، بازار ندارد، جای ما تنگ است، حالی ده نفر اینجا کار می کنیم."

در ولایت بلخ یکصد و هشتاد کارخانه تولیدی گونه گون از روغن گرفته تا پلاستیک و مواد غذایی فعالیت دارند که از شش ماه به اینسو تمامی این کارخانه ها با رکود روبرو شده اند.

حفیظ الله، مالک یکی از کارخانه های تولید روغن در مزار شریف می گوید: "ما مشکلات جای داریم دولت برای ما جای بدهد، ده تا دوازده سال است که دولت وعده می گوید جای می دهیم. ما در حویلی شخصی جای جور کردیم."

اما عبدالباقی یک تن دیگر از کارخانه داران تولید روغن در مزار شریف از نبود بازاریابی برای فرآورده های شان شکایت دارد.

وی در این باره چنین گفته است:" نبود بازاریابی خوب و رقابت ناسالم که در بازار است اینها سبب رکود کارخانه ها شده است."

بیکاری یکی از بزرگترین مشکل اجتماعی در کشور به شمار می رود از این رو مردم از حکومت می خواهند که برای از میان برداشتن این مشکل برنامه های اثر گذار را روی دست گیرد.