شماری از بی جاشده‌گان در پروان می‌گویند که با سرد شدن هوا، زنده‌گی برای آنان دُشوارتر ساخته است.

این بی‌جاشد‌گان از حکومت می‌خواهند که برای شان کمک کند و نیز زمینه برگشت شان را به ولایت‌های شان فراهم سازد.

گل بی بی، لیلا و سهیلا اعضای یک خانواده از ولایت لغمان استند که از اثر جنگ‌های پسین به ولایت پروان بی‌جا شده اند.

سهیلا، بی‌جا شده، گفت: «تکه و پلاستیک جمع می‌کنیم باز خُشک می‌شود و بعد می‌سوزانیم. همین حالا زمستان است، از همین خاطر ما اینجا مشغول جمع آوری استیم.»

شماری دیگری از بی جاشده‌گان که از ولایت‌های گونه‌گون به پروان آمده اند، از چگونگی توزیع کمک‌ها شکایت دارند.

آنان از حکومت خواهان فراهم سازی زمینه برگشت به ولایت‌های شان استند.

عزیز آغا، بی‌جا شده – پنجشیر، گفت: «زمینه رفتن به خانه‌های ما را مساعد کنند، مکتب‌ها را دوباره فعال کنند. بخاطر درس و تعلیم برادران و اولادهای ما، کوشش جدی کنند.»

نورآغا، بی‌جا شده- پنجشیر، گفت: «نسبتاً کمک‌هایی شده‌ است اما چیزی که باید به مهاجرین می‌رسید به او شکل نرسیده‌ است.»

در همین حال، مسوولان محلی پروان می‌گویند که برای از میان برداشتن مشکلات بی‌جا شدگان تلاش می‌کنند.

محمد ادریس انوری، معاون ولایت پروان، گفت: «مسایل صحی یا آب آشامیدنی است یا سرپناه شان است، برق است، کُل این مسایل را همراه ایشان مطرح ساخته‌ایم. امید است عنقریب بی‌جا شدگان را از این مشکلات بیرون خواهیم کرد.»

بربنیاد آمارهای ریاست مهاجرین وعودت کننده پروان، در تحولات پسین، نزدیک به پنج‌هزار خانواده از ولایت‌های پنجشیر، لغمان و کاپیسا به این ولایت بی‌جا شده اند.