پایان دادن به کار سرپرستان کرسی های دولتی بخشی از تعهدات حکومت افغانستان به جامعه جهانی است که باید قبل از نشست بروکسل در ماه اکتوبر از سوی رهبران حکومت وحدت ملی مورد ارزیابی قرار گیرد. اما هنوز هم ده ها کرسی دولتی، بی سرنوشت مانده اند و نیز صدها مقام دیگر، از سوی سرپرستان اداره می شوند.

کابل، تنها بیش از یک ماه فرصت دارد تا به سرنوشت این کرسی ها رسیده گی کند و دستاوردها را در این بخش، با برنامه های دیگرش، در نشست بروکسل ارایه بدارد.

هادی میران یکی از کسانی است که به حیث سرپرست ریاست اطلاعات و روابط عامه وزارت شهر سازی ایفای وظیفه می نماید.

وی سه سال پیش، پس از سال ها زنده گی در اروپا، به کشور برگشت؛ اما نزدیک به دو سال در اداره های دولتی سرگردان بود و کاری نمی یافت.

اکنون هم سرنوشت این مقام، که وی و چند تن دیگر برای دست یافتن به آن، آزمون اصلاحات اداری را سپری کرده اند، روشن نیست.

آقای میران در این رابطه چنین اظهار داشت:"«من لیسانس سوسیال پیداکوژی هستم، آسیب شناسی اجتماعی در افغانستان نیست و ماستری حقوق بشر را دارم، علاوه بر ماستری میریت. رییس پیشین ریاست اطلاعات و روابط عامه وزارت شهرسازی که این مقام را ترک کرد، من به حکم رییس جمهور، به عنوان سرپرست این جا تعیین شدم و چند ماه بعد بود که این پست از طریق اصلاحات اداری به اعلان گذاشته شد."

گماشتن افراد در پُست‌ های کلیدی دولتی، موضوعی است که بربنیاد توافق ‌نامه ایجاد حکومت وحدت ملی، سران حکومت باید در باره آن، با هم تفاهم داشته باشند.

اما، دیده می‌شود که این وضع، بیشتر برای کشور و مردم زیان ‌داشته است تا سود و بی سرنوشتی مقام های کلیدی در وزارت خانه ها، بر رده های پایینی این نهاد ها هم اثر گذاشته است.

حکمت الله شهباز، استاد دانشگاه در این باره گفته است":بدبختانه که همین روابط قومی و شخصی باعث ایجاد گونه یی از انارشیزم در جامعه می شود و فاصله میان دولت و مردم را بیشتر می سازد."

در همین حال ریاست جمهوری، تعیینات و تغییرات را در مقام های دولتی، بر اصل شایسته سالای استوار می داند.

ظفر هاشمی ، معاون سخنگوی رییس جمهور در این باره گفته است":در صورتی که (درخواست کننده گان کار) تمام شرایط را پوره کنند، در باره شان تصمیم گرفته می شود و در بخش خدمات ملکی، کمیسیون اصلاحات اداری، پست را به رقابت آزاد می گذارد و زمانی که کاندیدان شرایط را پوره کنند، استخدام می شوند."

بیش از یک ماه به نشست بروکسل مانده است و کابل در این نشست، باید عملی شدن وعده‌هایی را ثابت سازد که در آغاز حکومت وحدت ملی، بر آن‌ها تأکید شده بود.

خشنودی جهان از کارکردهای حکومت وحدت ملی، زمینه را برای ادامه کمک‌ های غیرنظامی جامعه جهانی به افغانستان، درچهارسال آینده، فراهم خواهد ساخت.