افغانستان سالانه در حدود یک میلیارد دالر دارو و تجهیزات پزشکی وارد می‌کند در حالی که در داخل کشور تنها بیست کارخانه‌ی کوچک داروسازی موجود هستند.

مسئولان ریاست امور فارمسی می‌گویند که بنابر آمار رسمی شهروندان افغانستان سالانه به ارزش چهارصد میلیون دالر دارو مصرف می‌کند که بیشتر این داروها از پاکستان و هند وارد می‌شود.

پائین بودن سطح بهداشت و اندک بودن خدمات بهداشتی و پزشکی در افغانستان بازار فروش دارو را گرم ساخته و در مناطق مزدحم رهایشی تقریبا در هر پانصد متر یک داروخانه موجود است .

سخی احمد پیمان رئیس انجمن صنایع افغانستان اظهارداشت: "متأسفانه حکومت در سیزده سال گذشته هیچ کاری برای گسترش سرمایه‌گذاری‌ها در بخش تولید دارو در کشور نکرده است".

وی ادامه داد: "در حالی که اقلام زیادی از دواهایی که در بازارها به فروش می‌رسد از کشورهای بیرونی وارد می‌شود؛ می‌تواند در افغانستان تولید شود".

هرچند افغانستان پیش از جنگ‌ها دو کارخانه‌ی معیاری داروسازی داشت و بخش بزرگی از نیازمندی باشنده‌گان کشور را به دارو برطرف می‌ساخت اما در سیزده سال گذشته برای ایجاد کارخانه‌ی دارو سازی در کشور هیچ تلاش چشمگیری نشده است .

مسئولان ریاست امور فارمسی نبود حمایت لازم از داروسازان، نبود زمین برای کارخانه داران و نبود پارک‌های صنعتی ویژه را برای ایجاد کارخانه‌های داروسازی ازعلت‌های اصلی جذب نشدن سرمایه‌‌ها در بخش داروسازی می‌گویند.

عبدالحفیظ قریشی رئیس امور فارمسی وزارت صحت عامه تصریح کرد: "اگر دواهای مختلف در افغانستان تولید شود به سود ما است چرا که پول بزرگی که از کشور بیرون می‌شود در داخل کشور به گردش می‌افتد؛ اما مشکل ما به ویژه در شهر کابل نبود پارک صنعتی ویژه تولید دواها در کشور است. چون دواها در نزدیکی کارخانه‌های دیگر کالاهای تولیدی تولید شده نمی‌تواند".

درحال حاضر هند با داشتن بیش از ده هزار کارخانه‌ی داروسازی یکی از بزرگترین صادرکننده‌گان دارو در جهان است و پاکستان در همسایه‌گی افغانستان بیش از پنج هزار کارخانه‌ی داروسازی دارد.

این درحالی است که ایران دیگر همسایه‌ی افغانستان نیز کارخانه‌های داروسازی زیادی دارد و افغانستان در نبود کارخانه‌های داروسازی و تجهیزات بهداشتی و پزشکی بگونه‌ی کامل وابسته به کشورهای همسایه است.