یک سال پیش در چنین روزی (۲۸ آگست) و همزمان با به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، بریتانیا آخرین پرواز تخلیه را از کابل انجام داد، یک سال پس از آن، این فرصتی است برای بازتاب اوضاع کنونی افغانستان و نگرش به آینده.
در حالی که ما (بریتانیا) دیگر در افغانستان حضور نداریم، اما رویکرد ما به این معنا است که برای پشتیبانی از مردم افغانستان به تعامل مان ادامه می‌دهیم و این رویکرد نشان دهنده تعهد ما نسبت به مردم این کشور است.
مردم افغانستان در سال‌های متمادی به حد کافی جنگ را تجربه کرده اند و ما برای افغانستان و گذشته از آن، برای منطقه، آینده امن و صلح‌آمیز می‌خواهیم تا هر فردی بتواند در صلح زندگی کند تا نیازمندی‌ها و حقوق بنیادی شان برآورده شود.
در یک سال گذشته، این کشور (افغانستان) به گونه چشمگیر تغییر کرد.
اگرچه تحولاتی زیادی در این کشور رخ داده اند؛ اما این حقیقت است که تلفات غیرنظامیان و خشونت‌ها کاهش قابل ملاحظه یی داشته است و این یک گام مثبت و ستودنی است. مردم افغانستان سال‌های زیاد از جنگ رنج برده اند و ادامه خشونت و جنگ به سود هیچ کسی نیست.
ما به نوبه خود، پیام واضح دادیم که از خشونتی که اهداف سیاسی در پی داشته باشد، حمایت نمی‌کنیم؛ اما فعالیت سیاسی صلح‌آمیز را در افغانستان مشروع می‌دانیم.
با نگاه به تجارب چهار دهه درگیری‌ها، افغانستان نیاز به یک حکومت مرکزی دارد، اما به گونۀ که از تمام مردم افغانستان نماینده‌گی کرده بتواند.
بزرگترین چالشی که افغانستان اکنون با آن روبه‌رو است، اوضاع بشری و سطح بلند گرسنگی در این کشور است. بیشتر از ۲۴ میلیون تن - بالاتر از نصف جمعیت این کشور- نیازمند کمک‌های بشری استند. با وجود همه تلاش‌ها، این وضعیت تا کنون تغییر نکرده است.
بریتانیا برای مهار این بحران در افغانستان نقش مهمی را بازی می‌کند.
بریتانیا سال گذشته همزمان با افزایش نگرانی از احتمال یک بحران بشری در آستانه زمستان در افغانستان و با درک اوضاع، کمک هایش را دو برابر ساخت و ۳۴۷ میلیون دالر به این کشور پرداخت. در سال روان مالی نیز همین مقدار را تعهد کردیم و ۱۷۰ میلیون آن را تاحال پرداختیم. این بزرگترین برنامه کمکی بریتانیا در این سال به یک کشور است.
در مارچ سال گذشته، نشست مشترک سازمان ملل، بریتانیا، آلمان و قطر برای گردآوری کمک به افغانستان به میزبانی لندن برگزار شد، که در آن نشست دو اعشاریه چهار میلیارد دالر کمک وعده داده شد.
در کنار این، بریتانیا پس از زمین‌لرزه ویرانگر در ولایت‌های پکتیکا و خوست در ماه جون، سه اعشاریه پنج میلیون دالر به آسیب‌دیدگان این زمین‌لزه اختصاص داد.
از ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲، کمک‌های اضطراری بریتانیا به افغانستان در بخش صحت، آموزش، تهیه غذا و سرپناه به چهار اعشاریه سه میلیون دالر رسیده است، با آنکه می‌دانیم فراهم کردن کمک‌های بشری به تنهایی نمی‌تواند مشکل این کشور را در درازمدت حل کند.
با آنکه بحران‌های جهانی به شمول جنگ در اوکراین و قحطی در دیگر بخش از دنیا بر روند فراهم‌سازی کمک‌های بشری و کمک کنندگان فشار وارد می‌کند؛ اما مهم است که به بحران اقتصادی افغانستان که بیشتر به علت فقر و گرسنگی به میان آمده است، رسیدگی شود تا از یک فاجعه بشری جلوگیری گردد.
بریتانیا، اهمیت ثبات اقتصادی و حمایت از توسعه درازمدت را در افغانستان درک می‌کند.
نیاز است طالبان ما را کمک کند تا ما مردم افغانستان را کمک کنیم. این نیاز بیشتر از پیش پس از کشف ایمن الظواهری رهبر القاعده در کابل، آشکارتر شد. به جامعه جهانی همواره اطمینان داده شده بود که طالبان به رهبری القاعده پناه نمی‌دهند که این اطمینان، نادرست بود.
اعتماد برای کار مشترک روی منافع مشترک با چنین بی پروایی‌ها نسبت به تعهدات داده شده، تضعیف می‌گردد و حتی فکر کردن در باره‌ی برداشتن تحریم‌ها را نیز مشکل می‌سازد.
بریتانیا نمی‌خواهد تا ارزش‌هایش را به دیگران وضع کند؛ اما برخی از اصول‌های بنیادی جهانی وجود دارند که ضروری است و باید عملی شوند.
تصمیم گیری‌های طالبان مبنی بر حقوق بشر به ویژه حقوق زنان و دختران در افغانستان که اتفاق افتاد - تصمیم اجازه ندادن دختران به مکتب‌های متوسطه و لیسه- برای جامعه جهانی نمونه است. توانمندسازی زنان از طریق آموزش و مساوات برای آینده این کشور مهم است.
رفتن دختران به مکتب، تفکر یا دید غربی نیست، کشورهای اسلامی زیادی وجود دارند که زنان و دختران به گونه کامل در اجتماع سهم دارند و در موفقیت و خوشبختی کشورشان همکاری می‌کنند.
قسمیکه در گزارش بخش حقوق بشر سازمان آمده است، نگرانی‌های قابل ملاحظه مبنی بر طیف های حقوق بشری وجود دارند که باید پیشرفت‌های ملموس در آن موارد صورت گیرد.
بریتانیا می‌خواهد به اقدامات عملی در افغانستان ادامه دهد و از آینده مثبت در این کشور پشتیبانی کند. ما خواهان کار مشترک که به نفع مردم افغانستان باشد، استیم و می‌خواهیم تفاوت‌های تاریخی را کنار بگذاریم؛ اما در این کار پیشرفت کرده نمی‌توانیم تا اینکه عملکرد طالبان برای ما اجازه ندهد.
من باور دارم که تعامل با طالبان برای انجام عملکردهای مشترک در راستای حل مشکلات مردم افغانستان ضروری است.
به هدف قبول شدن به حیث یک عضو مشروع جامعه جهانی، برای طالبان مهم است که در تعهدات شان پابند بمانند و اعتمادسازی کنند. آنچه جامعه جهانی از طالبان انتظار دارد در قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل که در ۳۰ آگست ۲۰۲۱ نشر شده، گنجانیده شده است.
من افتخار می‌کنم که به حیث کاردار سفارت بریتانیا برای افغانستان کار می‌کنم. دولت بریتانیا و ماموریت ما به شکل خسته‌گی ناپذیر به این امید به کارش ادامه می‌دهد تا گام‌های مثبت و ملموس برای آوردن دوباره افغانستان به جامعه جهانی، برداشته شود.
پس از دهه‌ها جنگ و درگیری، من هنوز نسبت به پیشرفت افغانستان در آینده خوشبین هستم. نه از روی یک نظریه بی‌جا، بل به خاطر اعتقاد پیدار، بردباری، استعداد و انعطاف پذیری مردم افغانستان و سرانجام چیزی که مشخص است؛ اینکه بریتانیا متعهد است تا این راه را در همکاری با مردم افغانستان در سال‌های آینده بپیماید.
هوگو شورتر، کاردار سفارت بریتانیا برای افغانستان
دیدگاه تان در این باره